| Nigdy nie skarżył się na słabą głowę, a jedna flaszka na kilku mężczyzn, to było nic. Ranek za to przywitał bez kaca, choć nie spał dobrze. Za nic nie mógł sobie przypomnieć co mu się śniło, ale jedno wiedział na pewno nie było to nic przyjemnego.
Śniadanie zjadł w ciszy. Wszystko smakowało mu jak papier. Nie czerpał z posiłku żadnej przyjemności, ot zapełnić brzuch i ruszyć na miasto. Dorwać tych którzy zabili Etelkę i Ute. Wiedział, że nie zazna spokoju póki nie pomści ich śmierci, ale musiał być rozważny. Ten wybuch przy garbarni nie mógł się powtórzyć. Trzeba skrywać swe myśli. Trzymać na wodzy uczucia. Zemsta wszak najlepiej smakuje na zimno. Na radość przyjdzie czas, gdy zaśmieje się w ich gasnące w bólu agonii oczy.
Czy to był Kaufman? Wszystko na to wskazywało. Czy może Jego Świetlistość Konrad Mauer? Nic na to nie wskazywało. A jednak Rigel nie mógł się pozbyć myśli, że być może ktoś chce Kaufmana wrobić.
Jednego był pewien. Jeśli spotkanie z Weissem nie jest pułapką, trzeba przyjąć jego zlecenie. Co naturalnie nie oznaczało, jego wypełnienia.
„Koniec Podróży” był zajazdem z górnej półki bez dwóch zdań. Ktoś kto miał środki, by trzymać tam biuro musiał być zamożny. Dziwnym by było, by ściągał haracz z doków. Rigel pomyślał, że nie od parady by było ustalić, czy kompania „Czerwona Strzała” miała kłopoty finansowe. Tylko jak się do tego zabrać?
Póki co z uwagą wysłuchał słów Weissa, gdy już znalazł się wraz z kompanami w jego gabinecie.
Uprzejmość. Jeśli czegoś Rigel nauczył się przez te lata jakie spędził na trakcie, to właśnie tego, iż wobec ludzi mających się za nie wiadomo kogo należy być uprzejmym. Schlebiać ich próżności, by dostać od nich co się chce.
- Szanowny Panie Weiss pozwoli Pan, nim odpowiem na Pańskie pytanie, że zaspokoję swą ciekawość. Jeśli bowiem się nie mylę nosi pan barwy herbowe rodu von Kaufamanów. Czy słusznie wnioskuję, iż graf Friedrich von Kaufman jest właścicielem “Czerwonej Strzały”?
Usłyszawszy odpowiedź kontynuował dalej swobodnym tonem pogawędki.
- Słyszałem, że graf patronował ostatnio wyprawie w egzotyczne strony? Czy to była Lustria? Och zawsze marzyłem, by zobaczyć ten daleki kraj? Dawno wrócili? Pasjami uwielbiam opowieści z takich dalekich podróży. Byłbym Panu wielce zobowiązany, gdybym mógł porozmawiać z kimś, kto brał udział w tej wyprawie.
Rigel próbował w ten prosty, ale dość zręczny sposób uzyskać kontakt z kimś, kto mógł dostarczyć im informacji, o ewentualnej truciźnie, jakiej jednym ze składników był spaczeń. |