| Dziewczyna nie kryła oburzenia zaistaniłą sytuacją. Nieogarnięte włosy i koszula nocna nie były zbyt dobrym wizerunkiem rozmowy damy z mężczyzną. Patrzyła prosto w oczy karczmarza z wyrazem złości i irytacji.
-Żadne pieniądze nie będą w stanie wynagrodzić mi tych wszystkich nieprzyjemnych sytuacji jakie zaistaniły w tej karczmie. Mam wielkie zastrzeżenia co do jakości pańskich usług i mogę w szybkim czasie wyrobić panu niepochlebną opinię- mówiła donośnie, wysoko unosząc głowę, a każde słowo wymiawiała powoli i dokładnie, tak , aby nabrało ono nieprzyjemnego wydźwięku.
-Będę jednak łaskawa i zgodzę się na pańskie warunki. Jeżeli zaś będzie miała miejsce podobna sytuacja, nie ustrzeże się pan przez zniesławieniem- dodała lekko ironicznym tonem. Uważny rozmówca zauważyłby, że wygłaszanie reprymendy sprawiało jej wielką przyjemność. Czuła się jak królowa, każąca swojego sługę. Pozycja ta bardzo jej odpowiadała. Uśmiechnęła się do siebie prawie niezauważalnie po czym z ponownie surowym wyrazem twarzy rzekła:
-Teraz proszę mi wybaczyć, ale chciałabym wreszcie doprowadzić się do porządku. Dozobaczenia-mówiąc to zatrzasnęła drzwi. Kiedy docisnęła klamkę oparła się o lekko spruchniałe i kruche już drewno, z którego zrobione było owo wejście. Odetchnęła głęboko. Spojrzała w kierunku okna widząc błękitne niebo. "Witaj, nowe, wolne życie!!". Zawołała w myślach.
__________________
"Miłość jest dziką siłą. Kiedy próbujemy ją okiełznać, pożera nas. Kiedy próbujemy ją uwięzić, czyni z nas niewolników. Kiedy próbujemy ją zrozumieć, miesza nam w głowach." |