Halad

Karaimi


Post sprowokowany przez Asenat.


Karaimi polscy wywodzą się z Krymu, skąd – według własnej tradycji – na przełomie XIV i XV wieku wielki książę Witold sprowadził i osiedlił w ówczesnej stolicy Litwy – Trokach i ich okolicach kilkaset rodzin karaimskich. Prawdopodobnie Karaimi pojawili się na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej już w XIII wieku i osiedli na Rusi Czerwonej. W 1441 król Kazimierz IV Jagiellończyk nadał Karaimom przywilej przyznając im prawa.

Większość osiada przy księciu w Trokach. Stają się osobistą strażą księcia Witolda, pracują na zamku również jako lekarze i tłumacze. Cywile uprawiają rolę i zajmują się hodowlą bydła. Stają się grupą uprzywilejowaną: dostają ziemie, zarządzają częścią miasta, mają własną administrację, swoją pieczęć. Troki zaczynają dzielić się więc niejako na dwa miasta: karaimskie i to chrześcijańskie.

Początkowo służyli głównie wojskowo, pózniej część z nich zajęła się handlem (np Szyszmanowie i Durunczowie- tytoniem). Ich główne skupiska znajdowały się w Trokach, Łucku, Wilnie, Haliczu.

Wyznają karaimizm, ich świątynią jest kienesa. Należą do grupy ludów tureckich, przywódca duchowy to hazzan.

Przedstawiają się jako odrębny naród pochodzenia tureckiego, a wyznawaną przez siebie religię opisują jako odrębną od judaizmu, choć posiadającą wspólne korzenie.

Język karaimski, należy do kipczackiej grupy języków tureckich, zachował się w liturgii karaimskiej.

Charakterystyczne dla nich są domy z trzema oknami od strony drogi. Pierwsze okno ma być dla Boga, drugie dla gospodarza, a trzecie dla gościa.

Ich narodową potrawą są kibiny, czyli pieczone pierogi w kształcie skręconej muszli nadziewane mięsem baranim.

Autorzy Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego i innych ziem słowiańskich z 1882 roku nazywają Karaimów rolniczą sektą żydowską. Obecnie karaimizm jest uznany za religię, jednak autorzy z XIX wieku mieli swoje racje, ponieważ podstawą tej religii jest Stary Testament. Karaimi wierzą, że są w nim zawarte wszystkie prawdy, których każdy, na własną rękę, powinien szukać. Odrzucają wszelkie komentarze i interpretacje Pisma, a także autorytarne zwierzchnictwo duchownych.

Religia ta kształtuje się w VIII wieku w Mezopotamii, na terenie dzisiejszego Iraku. Misjonarze karaimscy działają prężnie głównie na terenach współczesnej południowej Rosji i na Krymie. Nazwa religii staje się z biegiem czasu etnonimem, czyli nazwą własną wyznawców. Słowo "kara" oznacza w języku hebrajskim tyle co czytać, recytować - oczywiście Pismo Święte.



To garść informacji znalezionych na różnych stronach internetowych.