Nadia Morozow, Sasza Smokrew
Idący przodem Sasza nagle się obrócił. Nadia spojrzała na niego i na jego przekrwione, wściekłe oczy. Płonęły one gniewem i niekontrolowaną agresją. Kobieta poczuła najpierw strach, a chwilę później jakaś siła spróbowała wedrzeć się do jej umysłu.
Chmara obcych myśli zalała jej umysł. Forsowały one twierdzę jej duszy niczym fanatyczni żołnierze, fortecę wroga.
Myśli te były chaotyczne, pełne sprzecznych i wykluczających się nawzajem emocji. Mimowolnie Nadia zatrzymała się i cofnęła o pół kroku. Czuła szum w głowie i burzę niechcianych emocji.
To doświadczenie upewniło ją tylko, że młody wampir jest szalony i to bardzo szalony. Przez ten ułamek sekundy odczuła wszystkie stany, jaki przeżywa Sasza. Nie wiedziała, czy to właśnie chciał zrobić, atakując ją w ten sposób, czy to tylko zwykły przypadek. Jaka by nie była prawda było to przerażające doświadczenie.
W biurze
Komos popatrzył na poprzewracane meble, zniszczone ściany i ogólny chaos panujący w jego biurze. W milczeniu wysłuchał słów Dymitra i wszedł do środka.
Przez chwilę kręcił się po pokoju, jakby oceniał stan zniszczeń lub czegoś szukał.
- Jeżeli macie do mnie jakiś interes, to mówcie. Podobno wysłał was papa. Wygląda na to, że będę musiał sobie z nim pogadać, bo takich pojebów to tu jeszcze nie wysyłał. Co dla mnie macie?