Świat duchowy był oczywistym następstwem świata materialnego, jednak prawo Sithariego ograniczało jego rozwój. Bez-Imienia postanowił temu zaradzić. Najpierw jednak dołączył do wspólnoty
Pradawnych. Przybysze okazali się gorsi od pierwotnych współbóstw.
Fringighowie i olbrzymy, choć obdarzone magiczną mocą nadal były skazane na Piekło nawet o tym nie wiedząc i nie będąc w stanie temu zapobiec. Bez-Imienia sprawiło, że szamani obu ras zaczęli zadawać sobie pytania, które nie dawały im spać.
"
Czy właściwie korzystam z potęgi? Czy magia sprawia, że jestem lepszy? Czemu inni nie widzą tego co ja? Gdzie są granice mojej duszy? Co się z nią stanie po mojej śmierci? Czy ja mogę na to jakoś wpłynąć?"
Bóstwo obdarzyło łaską tych, którzy starali się zgłębiać zakamarki własnej duszy, żyć głębiej, poznawać siebie. Ci którzy stawali się świadomi własnej złożoności, którzy otworzyli się i przyjęli duchowy pierwiastek życia byli w stanie kierować swoją duszą także po śmierci i wyrwać się z objęć Sithariego.
Ostatnio edytowane przez Quelnatham : 01-03-2014 o 12:36.