Rudowłosy mąż wejrzał zdziwionym wzrokiem na postawiony przed nim kufel piwa. Gest człeka ucieszył Tyra niezmiernie, nawet jeśli osobnik miał się mylić. Rudzielec przyciągnął kufel z nieskrytym zadowoleniem, wymalowanym na twarzy, złapał w garść ucho kufla i wypił kilka łyków, zupełnie jakby był nie wiadomo jak bardzo spragniony.
-
W wielu potyczkach brałem udział w czasie trwania wojny z chaośnikami.- odrzekł wycierając usta przedramieniem.
-
Chodzi ci przyjacielu o którąś, konkretną bitwę?- spytał posyłając w międzyczasie rudowłosej kobiecie ukradkowe spojrzenie.
Magnus usiadł na przeciwko norsmena.
-
Rozchodzi mi się o bitwę pod Middenheim. Nie wiedziałem was tam czasem? - zapytał spoglądając na obiekt zainteresowania wojownika. -
Nie brzydka, co? - uśmiechnął się lekko patrząc na rudowłosą kobietę.
-
Pod Middenheim? Ano brałem udział w tej potyczce. Zacna to była bitwa, jedna z piękniejszych w jakich brałżem udział. Prawie życie ze mnie uleciało tamtego dnia. Pracowałem jako najemnik pod gildią Heinricha Donensmarcka. Pies do tej pory całego złota mi nie spłacił...- wielkolud splunął w bok z pogardą -
Ruda, dobra i zdrowa.- rzekł po chwili namysłu i obserwacji dziewoi.
-
Jam jest Tyr - Pogromca umrzyków, lub Strażnik kurhanu, jak wolisz. Może być i po prostu Tyr. Przypomnij mi twoje imię, bo pamięci do twarzy nie mam i twego imienia spamiętać nie byłżem w stanie.- dodał.
-
Magnus Raufer - odpowiedział wystawiając otwartą dłoń do norsmena. -
Ja pod Middenheim domu swego broniłem. Byłem wtedy w ochotniczym oddziale. Tyle plugastwa na raz nigdy żem nie widział. - wbił swój wzrok w stół i gapił się tak w bezruchu przez chwilę. Potrząsną głową i kontynuował -
Pogromca umrzyków mówicie. A co cośta takiego zrobili, że tak się zwiecie?-
Wielkolud wzruszył ramionami nie odrywając wzroku od oczu rozmówcy.
-
Udowodniłżem, żech jest tak dobry wojak, za jakiego się miałem.- odrzekł z uśmiechem na ustach -
Mąż, który przewodził moją rodzimą wioską stwierdził, że zuchwalec ze mnie, to też dał mi okazję do udowodnienia moich racji. Chłop nakazał wybrać mi się do kurhanu, gdzie spoczywało kilku przodków z naszej osady. Doszły go słuchy o grasujących w okolicy rabusiach grobów. Na miejscu spotkałżem trzy truposze, które pożywiały sie ciałami zmarłych.- mówił głośno i dumnie -
Trzy łby ożywienców przywlókłżem do chaty mego wodza, który to dał mi tytuł Strażnika kurhanu.- wzruszył ramionami raz jeszcze -
I oto jestem.- dodał po chwili uśmiechając się szeroko -
A Ciebie tu sprowadza?- spytał robiąc kilka łyków piwa z kufla.
-
Obrońca zmarłych, chwalebne. - powiedział popijając piwo -
A ja tu za przygodą i chlebem chyba jestem. Pewnikiem doszły ciebie słuchy, że okolica mało przyjazna, bo to jakiś zwierzoczłek czy inne plugastwo się kręci. A ja swój oręż za złoto wynajmuje, a że już z chaosem walczyłem, to myślę że może tu być dla mnie robota. - odpowiedział, zdjął kaptur odsłaniając swoje długie do ramion, rozczochrane brązowe włosy, zdjął płaszcz i powiesił go na krześle. -
A was sprowadzają tu umrzyki?
-
Umrzyki? Sram na nie he he...- zarechotał głupkowato -
Łażę od wiochy do wiochy i szukam sposobu na zarobek. Przypierdolić potrafię, to też za najmitę szukam fuchy.- rzekł.
-
No to wypijmy raz jeszcze za wspólny, dobry fach! - powiedział podnosząc kufel w górę.
Rudy Norsmen poparł rozmówcę i upił sporą część zawartości kufla.
-
Jeśli nie masz nic do roboty dołącz do mnie. Wyglądasz na takiego, którego pilnować nie trza, bo rade se da.- zaproponował człekowi...
~***~
Tyr i Magnus rozprawiali. Norsmen nie szczędził języka by przybliżyć wyobraźni rozmówcy opisu swych rodzinnych stron. Wspominał o nocy, która trwała tygodniami, mówił o dziwacznych w tych stronach świętach na cześć oręża, lwów morskich, czy roztopów. Mówił o trofeach i o historii swego ojca, który wszak w wiosce z której Tyr pochodził, jego przodek był bohaterem wcale nie mniejszym niż on sam. Wielkolud opowiadał o swojej wędrówce z północy do Imperium, o pierwszym wrażeniu, oraz o kilku bitwach w których brał udział. Magnus bez większego trudu mógł stwierdzić, że rudzielec jest mocnym duchem, który nie daje sobie nadepnąć na odcisk. Tyr nie używał kwiecistej mowy, wręcz przeciwnie. W każdy sposób dawał do zrozumienia, że jest prostym człekiem, barbarzyńcą wręcz, lecz to nie sprawiało, że czułby się obco w Imperium.
Nowo przybyli goście nie zwracali na siebie uwagi Norsmena. Miał ich wszystkich gdzieś, wszak miał swoje sprawy i kufel piwska pod ręką. Nawet łowca czarownic nie wywarł na Obrońcy kurhanu jakiegoś wrażenia, które mogłoby nie wiadomo jak wstrząsnąć olbrzymem. Ot ważniak z religijnym symbolem obrzucający otaczających go ludzi pogardliwymi spojrzeniami. Nic nadzwyczajnego.