Tamriel

-Cesarz nie żyje, cesarz umarł ! – Niósł złowrogą wieść goniec pędzący na karym koniu. Przemknął niczym błyskawica, pozostawiając lekko unoszący się kurz po kopytach niosącego go wierzchowca. Cesarstwo Tamriel okryło się żałobą, gdyż rodzina panująca, rządziła od kilku wieków. Na poddanych padł blady strach. Cesarz był młody, a nie zostawił żadnego potomka. Plotki niosły, że został zamordowany przez hrabiego Mongomery, który był kochankiem cesarzowej Karen. Inni powiadali, że został otruty przez swojego doradcę, barona Pylosa, który został powieszony. Inni stwierdzili, że najznakomitszy zabójca w całym cesarstwie Van Telog, dokonał tego czynu. Plotką i pomówieniu nie było końca, spekulacji wiele, jednak cesarstwu groziły chaos i anarchia, gdyż według stanowionego prawa, na tronie nie może zasiadać kobieta, chyba, że będzie sprawować władzę dopóki następca tronu nie osiągnie wieku pełnoletności.
Najbardziej poważani możni ośmiu prowincji zebrali się w zamku Skingrad, na naradę co teraz począć. Spór o cesarstwo doprowadził do wojny domowej, gdyż każdy chciał zasiadać na cesarskim tronie. Północe prowincję High Rock, Hammerfell i Skimir prowadziły wojnę między sobą. Zachodnie granice cesarskiej i zarazem centralne prowincji Corodiil nękane były przez Black Marsh i Vvardenfell. Południowe prowincję Valenwood i Elsweyr biły się między sobą. Jedynym skrawkiem neutralnym w całym cesarstwie była wyspa, na południowym zachodzie Summerset Isle, gdzie mogli kryć się banici, wydalani przez cesarza.

Oto początek historii, gdzie śmiałkowie o specjalnych umiejętnościach zebrali się, by pomóc obecnej hrabinie Karen o spokój w cesarstwie. Taka wola była ostatniego cesarza, którą chcieliście wypełnić. Sami pragnęliście pokoju, który od wielu lat panował w Cesarstwie. Zostaliście mianowani Rycerzami Tamriel, ostatnimi chcącymi pokoju, nie władzy i pieniędzy.

Wielka sala tronowa otworzyła się przed wami. Skrzydła wrót otwarły się. Zdobiona głowa jednorożca ze złoty rogiem, widniejąca na nich rozpołowiła się. Granatowy dywan z owczej wełny wprost z Taneth kład się ku waszym stopą. Przez okiennice wesoło wpadały promienie słońca, oświetlając komnatę. Herby prowincji wisiały po obu stronach na kamiennych ścianach. Cisza panowała w zamku. To nie było już to samo życie co za czasów dynastii. Bitwy toczone o władze pochłaniały coraz to więcej ofiar, wiernych swoim panom i władcą, którzy żądzą panowania całym cesarstwem była wielka.
Należeliście od dwóch miesięcy do Rycerzy Tamriel. Zostaliście wybrani z pośród najlepszych i wezwani przed oblicze generała Solona Pierwszego Jheena .
- Witajcie. odezwał grubym głosem się siedzący na tronie rudy mężczyzna uzbrojony w zbroję turniejową. O siedzenie oparte było długie ostrze schowane w pochwę. Jego twarz była pociągła. Ruszył nozdrzami, nad rudą wycieniowaną brodą. Jego wydęte usta, znów się poruszyły, byście mogli usłyszeć kolejny wydmuch z powietrza z płuc, zamienianego na zrozumiałe słowa.
– Zostaliście wybrani do ważnej misji. Wraz z Cesarzową postanowiliśmy zebrać sojuszników. Jako, że Summerset Isle jest neutralne, a jego mieszkańcy w połowie to banici i wygnańcy jeszcze ojca naszego cesarza, mamy nadzieje, że dzięki amnezji i za odpowiednią opłatą przyłączą się. Waszym zadaniem jest dostarczenie dokumentu zalakowanego pieczęcią cesarską i wrócić z odpowiedzią. Mam nadzieje, że powrócicie cali i zdrowi. Powodzenia.

 

__________________
Yami yori mo nao kuraki mono, Yoru yori mo nao hukaki mono Konton no umi yo, tayutoishi mono, konjiki narishi yami no oo Ware koko ni nanji ni negau, ware koko ni nanji ni chikau Waga maeni tachifusagarishi subete no orokanaru mono ni Ware to nanji ga chikara mote hitoshiku horobi o ataen koto o! Giga Sureibu!