lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Lorn · 26-02-2007, 21:20

Adriell
Siedział zakamuflowany w bagażowej części swojej furgonetki depcząc stopami w rytm muzyki US3 papierki po spożytych ostatnio batonikach. Acid Jazzowy hacking - to było to, co misie lubią najbardziej. Z nierozłącznym batonikiem w gębie, wklepywał w klawiaturę kolejne komendy.
Już zaczął szperać w znalezionej właśnie sieci, gdy dotarła do niego wiadomość od Jana. Skrzywił się na myśl, że cała dzisiejsza praca pójdzie w diabły, a właściwie to nie w diabły tylko w cholerę, w pustkę, po prostu do dupy. Gdyby poszła w diabły byłoby ok. – No, to dzisiaj wam się upiekło, ale jutro zmiana, was będziemy piec.

- Będę na czas. – odpisał krótko na maila.
Zamknął laptopa i wrzucił na zasłane batonikami dno plecaka dwie naładowane, zapasowe baterie i zasilacz. Na samym wierzchu położył swojego dwurdzeniowego rumaka ze stajni Intela.
– Na 12 godzin bez zasilania powinno wystarczyć. Nigdy nie wiadomo, czego będzie można się spodziewać tym razem. - Upewnił się, że Glock leży w kieszonce plecaka.
– ok., – dla pewności wsunął obok spluwy trzeci zapasowy magazynek. – ale ostrożności nigdy za wiele.
Przeszedł do z bagażówki do szoferki i usiadł za kierownicą swojego Vito. Odpalił silnik i skierował się na ulicę Św. Jana. Ustawił prądnicę na doładowywanie wewnętrznego UPSa i podpiął swój fotel do wolnego gniazda. - Nic tak dobrze nie relaksuje jak ładowanie się podczas jazdy. - pomyślał
Droga zajęła mu niecałe 5 minut, bo był tuż przy rynku. Zaparkował przy rogu Św. Jana i żeglarskiej, skąd było najbliżej do pomnika.
- Tobie to dobrze Janie, nawet masz tu swoją ulicę. Nic dziwnego, że lubisz tu zaglądać. – pomyślał sobie – Mam jeszcze trochę czasu, a ładowanie na parkingu też jest cool. – (Samochodowy fotel elektryczny, to był jego własny patent, tylko nie opatentowany. Krzesło elektryczne też, ale to jednak udało mu się opatentować w Stanach, zamieszkując ponad sto lat temu powłokę pewnego dentysty, Alberta Southwicka. Stwierdził, że ludzie nie dojrzeli jeszcze, by korzystać z samochodowych foteli elektrycznych, może kiedyś…
Adriell używa fotela także jako zabezpieczenie przed złodziejami. Obwód zamyka się pod ciężarem kierowcy i rozłącza po minucie, nikt dłużej nie wytrzyma. No cóż, ciężko to będzie opatentować.)

Wyciągnął z plecaka kolejny batonik i odgryzł z niego duży kęs, by doświadczyć dopełnienia błogości swojego stanu.
- Słodkie 230 volt – powiedział do siebie czując przepływający przez ciało prąd – prawie jak w Niebie, ale jednak to w dalszym ciągu tylko substytut.
Nęzna namiaftka Nieba – dokończył z ustami pełnymi czekolady, karmelu i orzeszków.

Po 15-minutowej, hedonistycznej terapii rozluźniającej, zdecydował się w reszcie stanąć naprzeciw swojego Mistrza. Chwycił swój plecak i wysiadł z samochodu. Zamknął go pilotem i poszedł sprężystym krokiem w kierunku pomnika Kopernika, uśmiechając się do starych kamieniczek i młodych ludzi mijanych po drodze.
To był własnie powód, dla którego golił czachę. Po każdym podłączeniu włosy na głowie stawały mu dęba i łaskotały. To było wkurzające.

26-02-2007, 21:20	#8
Lorn Reputacja: 1	Adriell Siedział zakamuflowany w bagażowej części swojej furgonetki depcząc stopami w rytm muzyki US3 papierki po spożytych ostatnio batonikach. Acid Jazzowy hacking - to było to, co misie lubią najbardziej. Z nierozłącznym batonikiem w gębie, wklepywał w klawiaturę kolejne komendy. Już zaczął szperać w znalezionej właśnie sieci, gdy dotarła do niego wiadomość od Jana. Skrzywił się na myśl, że cała dzisiejsza praca pójdzie w diabły, a właściwie to nie w diabły tylko w cholerę, w pustkę, po prostu do dupy. Gdyby poszła w diabły byłoby ok. – No, to dzisiaj wam się upiekło, ale jutro zmiana, was będziemy piec. - Będę na czas. – odpisał krótko na maila. Zamknął laptopa i wrzucił na zasłane batonikami dno plecaka dwie naładowane, zapasowe baterie i zasilacz. Na samym wierzchu położył swojego dwurdzeniowego rumaka ze stajni Intela. – Na 12 godzin bez zasilania powinno wystarczyć. Nigdy nie wiadomo, czego będzie można się spodziewać tym razem. - Upewnił się, że Glock leży w kieszonce plecaka. – ok., – dla pewności wsunął obok spluwy trzeci zapasowy magazynek. – ale ostrożności nigdy za wiele. Przeszedł do z bagażówki do szoferki i usiadł za kierownicą swojego Vito. Odpalił silnik i skierował się na ulicę Św. Jana. Ustawił prądnicę na doładowywanie wewnętrznego UPSa i podpiął swój fotel do wolnego gniazda. - Nic tak dobrze nie relaksuje jak ładowanie się podczas jazdy. - pomyślał Droga zajęła mu niecałe 5 minut, bo był tuż przy rynku. Zaparkował przy rogu Św. Jana i żeglarskiej, skąd było najbliżej do pomnika. - Tobie to dobrze Janie, nawet masz tu swoją ulicę. Nic dziwnego, że lubisz tu zaglądać. – pomyślał sobie – Mam jeszcze trochę czasu, a ładowanie na parkingu też jest cool. – (Samochodowy fotel elektryczny, to był jego własny patent, tylko nie opatentowany. Krzesło elektryczne też, ale to jednak udało mu się opatentować w Stanach, zamieszkując ponad sto lat temu powłokę pewnego dentysty, Alberta Southwicka. Stwierdził, że ludzie nie dojrzeli jeszcze, by korzystać z samochodowych foteli elektrycznych, może kiedyś… Adriell używa fotela także jako zabezpieczenie przed złodziejami. Obwód zamyka się pod ciężarem kierowcy i rozłącza po minucie, nikt dłużej nie wytrzyma. No cóż, ciężko to będzie opatentować.) Wyciągnął z plecaka kolejny batonik i odgryzł z niego duży kęs, by doświadczyć dopełnienia błogości swojego stanu. - Słodkie 230 volt – powiedział do siebie czując przepływający przez ciało prąd – prawie jak w Niebie, ale jednak to w dalszym ciągu tylko substytut. Nęzna namiaftka Nieba – dokończył z ustami pełnymi czekolady, karmelu i orzeszków. Po 15-minutowej, hedonistycznej terapii rozluźniającej, zdecydował się w reszcie stanąć naprzeciw swojego Mistrza. Chwycił swój plecak i wysiadł z samochodu. Zamknął go pilotem i poszedł sprężystym krokiem w kierunku pomnika Kopernika, uśmiechając się do starych kamieniczek i młodych ludzi mijanych po drodze. To był własnie powód, dla którego golił czachę. Po każdym podłączeniu włosy na głowie stawały mu dęba i łaskotały. To było wkurzające.