Campo Viejo

Skrobnę kilka słów choć już właściwie przedmówcy podkreślili bardzo dobrze wszystkie zalety sesji. Jako, że zawsze jestem szczera dupa, to teraz tylko słodził nie będę.

Ogólna ocena jest naprawdę bardzo wysoka. Dla mnie to był eksperyment. Zawsze unikałem sesji akapitowych jako gracz. Nigdy nie grałem typowego, totalnego PvP, nigdy nie grałem jako gracz z wykorzystaniem przez MG pełnej mechaniki. Wszystko zdało egzamin i jestem bardzo zadowolony. Nie dlatego, że Huan przeżył do końca, ale że krótka forma okazała sie być strzałem w dziesiątkę do tego typu rozgrywki (no może czasami troszkę za krótko niektórzy pisali nie dając się wciągnąć dalej jak konkrety „to ja go tnę”), PvP pokazało, że da się mieć dystans do postaci i samego siebie, mechanika, która nie była mi totalnie obca (grałem już kiedyś na FUDGE) jest zajebista.

Podobało mi się, że udało mi się zarąbać trzech BG własnoręcznie a nie przez walkower graczy Najbardziej podobał mi się dystans tych, którym Huan zgotował czasem upokarzający koniec. Szacun.
Ogólna ocena jest celująca. Serio. Najbardziej mi sie podobało to, że potrafił nawiązywać dialog z każdym i zawsze, umiejąc przyznając się do potknięć lub szukając kompromisów. To cholernie ważna umiejętność i zasługująca na szacunek postawa, gdzie nie ma BNów, których można walić po łbie zamiast BG lub na nich zwalać to i tamto. Cierpliwość była cnotliwa. Dla mnie chyba by jej zabrakło w niektóych momentach, gdybym miał sie z Arbitrem zamienić miejscami.
Mechanika. I absurdalność fabuły
Nieznajomość mechaniki przez graczy skąd występowały nieporozumienia a i chyba nawet rozgoryczenia. Piszę tu również o sobie, choć do rozgoryczenia było mi daleko.
W sam raz. Tempo było super.
Wspierała, ale nie w pełni. Wynikało to z nieznajomości postaw i ich interpretacji. Często chcąc zrobić coś w zamierzony sposób, kreatywne pisanie aby podkręcić klimat i koloryt fabuły, deklaracja mogła być wzięta za inna postawę niż gracz planował.
Mechanika nie była skomplikowana. Prosta konstrukcja cepa, ale bez zaznajomienia się z nią wydaje sie być skomplikowana. Aby w pełni ja wykorzystać i ją docenić grając trzeba mieć ją niestety opanowaną. Inaczej wychodzą warsztaty z których nie wszyscy chcą korzystać. Jest to jedna z tych mechanik, które nazywam interaktywną. Wspiera wydarzenia, otoczenie, koncept postaci bardzo symbiotycznie i grając (ktoś mógłby użyć słowa niestety) trzeba z niej korzystać, na zasadzie storrydicingu. Stąd chyba nawet jej nazwa.
Jeżeli miałbym kiedyś prowadzić akapitową sesję na szybkie posty to jak najbardziej, ale pod warunkiem, że gracze mieliby ją opanowaną chociaż na poziomie podstawowym i akceptowali losowość na kościach.
Generalnie sprawiedliwie, choć czasem odnosiłem wrażenie, że troszeczkę faworyzowani byli gracze, którzy byli albo na krawędzi zejścia z gry czy to przez ich kiepskie rzuty lub szczęście przeciwników a nawet ich własną awersję do mechaniki. Ale to nie jest na minus, po prostu nie do końca na plus. Sędzia musi być wolny od wpływania swoimi emocjami na fabułę. To Ci się udało niemal w całości.
W sesji było sporo takich i jeden wybrac jest trudno.
Z komentarzy:

Okay. Kciuk w górę.

Pewnie zapominałem o wielu przemyśleniach, które mi się nasuwały w czasie gry.
Aha, po sesji przeczytałem mechanikę od deski do deski. Doszedłem do wniosku, że bardzo rzetelnie starałeś się nam ją przedstawić. Znalazłem też informację, że postawa szybka jest np. do unikania lecących na BG strzał

Dziękuję wszystkim za wspłnie spędzony czas!

Pzdr.

 

__________________
"Lust for Life" Iggy Pop
'S'all good, man Jimmy McGill