- Dziękuję - powiedziała, gdy pomagał jej wstać, oraz dlatego, że nie wiedziała jak dokładnie ma zareagować na co raz większą kolekcję trupów zalegającą w jej mieszkaniu. Tymczasowo postanowiła nie panikować, choć głównie dlatego, aby nie dołączyć do nich walając się na własnej podłodze w postaci małej szarej kupki popiołów. Plama moczu rozchodząca się na jej ubraniu zapewne odbierała jej gracji, dlatego zamiast od razu wdać się w rozmowę podeszła do szafki i na nagie ciało naciągnęła jasne wytarte jeansy i zrzuciwszy szlafrok założyła czarną koszulkę z wielką czerwoną pacyfką.

- Chyba teraz ....powinnam zapytać w czym mogę pomóc. - Skierowała pytanie do tego, który pomógł jej wstać.