1. Główny wyjazd z Misji.
Wyjazd prowadzi na Wschód w kierunku mostu Nadzieja - głównej, a w opowieściach uchodźców jedynej przeprawy prowadzącej do Enklawy Nashville. Wyjazd jest strzeżony równie mocno, co wjazd, mimo iż nie dochodziło przy nim do intensywnych walk.
2a, 2b. Obóz uchodźców
Kolejne obozy uchodźców, które mija się po drodze do Nashville. Przeludnienie, choroby, niedobór żywności i leków, a przede wszystkim brak wiary w lepsze jutro, to codzienność spotykana w takich miejscach. W Misji Gianniego sytuacja nie prezentuje się wcale inaczej. Miejscowego folkloru dodają tylko szerokie okopy, znajdujące się przy niektórych namiotach, gdzie można schronić się w czasie sporadycznego ostrzału moździerzowego. Kilka namiotów zostało porzuconych oferując namiastkę dachu nad głową tym, którzy go potrzebują.
Kiedyś na miejscu obozowisk znajdowały się tu poletka uprawne, teraz jednak całkowicie zadeptane przez napływającą tu ludność. O dziwo Gianni i jego ludzie zezwalają na to.
3. Sala wykładowa
Przygnębiający swoją utraconą świetnością budynek dawnego wydziału lekarskiego Uniwersytetu Stanowego Tennessee całkowicie popadł w ruinę. Mało kto zdecydował się na stałe zamieszkać pod walącym się dachem, dlatego też budynek przez większość czasu stoi pusty. Na co dzień można spotkać tutaj wyrzutków balansujących na granicy wyrzucenia poza mury Misji oraz tych, którzy bez względu na okoliczności stronią od ludzkiego towarzystwa.
Od czasu do czasu jednak zbiera się tu większość osób zamieszkujących Misje. Główna sala wykładowa doskonale bowiem nadaje się do zgromadzeń publicznych. Dlatego też często wykorzystywana jest do walnych ogłoszeń, rozpraw sądowych, okazyjnego wydawania posiłków (uchodźcy nie otrzymują regularnego wyżywienia, muszą organizować je sami).
4. Kościół Misyjny
Ruiny dawnego kościoła Prezbiteriańskiego zostały odbudowane przez Gianniego oraz grupkę wiernych jako pierwszy budynek w całej okolicy, długo przed tym zanim Ojciec postanowił utworzyć przytułek. Jeżeli wierzyć starszemu mężczyźnie włóczącego się w jego okolicy i książce, którą nosi w płaszczu i pokazuje każdemu po kilku minutach rozmowy, okolica była miejscem kultu od 1816 roku. Sam budynek powstał około 1860 i stoi tu od tego czasu. Co ciekawe w czasie wojny secesyjnej istniał tu tymczasowy szpital. Historia widać, lubi się powtarzać.
Nabożeństwa odbywają się w godzinach wieczornych i zawsze zapełniają sale po brzegi.
5. Szpital
Punkt centralny Misji. Wprawdzie dawny szpital akademicki dysponuje sprzętem i personelem, z którym rzadko można spotkać się w powojennej rzeczywistości, jednakże częste przerwy w dostawach prądu (generatory zasilane są olejem napędowym, bądź energią słoneczną) oraz chroniczny brak medykamentów przemieniło to miejsce w rzeźnie. Gianni nakazał swoim ludziom "po pierwsze walczyć o życie", tym samym króluje najprostsza metoda leczenia - amputacje. Wszelkie bardziej skomplikowane metody leczenia, a szczególnie te, które wymagają prądu, bądź medykamentów są płatne, często ponad kieszeń przybywających tu uchodźców. Darmowa opieka nawet ta bardziej skomplikowana, przysługuje bez wyjątku dzieciom (których bardzo dużo na szpitalnych korytarzach) oraz tym, którzy zdecydują się bronić Misji w tym ciężkim okresie.
6. Główny wjazd do Misji
Zachodni wjazd prowadzi przez stary peron kolejowy. Na torach stoją jeszcze zdezelowane pociągi teraz zasłonięte przyspawanymi, metalowymi płytami. Zasieki, worki z piaskiem, uzbrojeni strażnicy, kilka rozszarpanych trupów i górujący nad scenerią reflektor pozbawiają podróżnych złudzeń. Mają przed sobą oblężoną twierdzę, a nie jak wielu chciałoby sądzić przystań spokoju w pogrążonym w wojnie domowej mieście. By dotrzeć przed bramę, trzeba przeprawić się przedwojennym parkingiem i tunelami technicznymi oraz kanalizacyjnymi. Wcześniej tranzyt uchodźców odbywał się powierzchnią. Jednakże lokalne starcie, intensywne użycie min i fugasów oraz zawalenie kilku budynków spowodowało całkowitą nieprzejezdność tej trasy czymś innym niż motorem, bądź buggy.
Misja otoczona jest
wysokim murem z betonowych płyt, billboardów i wraków. Imponująca konstrukcja w wielu miejscach nosi ślady walk, pożarów i prób sforsowania, mimo tego wciąż wznosi się ku niebu, zapewniając uchodźcom schronienie.
7. Targowisko
Targowisko jest miejscem, w którym w ciągu dnia przebywa większość uchodźców próbując zarobić na kolejny dzień wegetacji. Każdy, kto tu wejdzie zostanie wręcz zaatakowany przez nachalnych sprzedawców prawie wszystkiego. Z racji ograniczonego źródła dostaw, królują usługi. Przeróżnej maści rzemieślnicy zajmą się zarówno ekwipunkiem, jak i ciałem oraz duszą. Obok siebie można znaleźć szewca, prostytutkę i przewodnika. Co więcej na środku targowiska znajduje się kilka słupów ogłoszeniowych, na których najczęściej wiszą rozpaczliwe apele rodzin zaginionych w wojennej zawierusze.