| Dracula okazał się działać szybciej niż podejrzewali łowcy. Pozostawało tylko pytanie, jaki miał cel? Czy chciał po prostu zabić wszystkich ludzi i sprawić by wampiry rządziły światem, czy chodziło o coś więcej? Bez względu na to, jaka była odpowiedź, cel pozostawał niezmienny. Dorwać ojca wszystkich wampirów i pokazać mu, że jego czas nadszedł.
Krzysztof położył dłoń na karku i rozmasował go w momencie, gdy wyczuł wampiry. Nie był jedynym, który poczuł obecność "braci i sióstr". Nie spieszył się z podejmowaniem działania. Obserwował Richelieu i przedstawienie jednego z nowych towarzyszy. Nawet siedząc na miejscu był wstanie zareagować odpowiednio szybko, w końcu był wampirem. Do tego przygotował się na najgorsze. Tak jak myslał już wcześniej, ich spotkanie nie było komuś na rękę. Teraz już wiedział komu. Większość wampirów nie chciała dopuścić do śmierci Draculi i postanowili działać już teraz. Wstał, widząc chłopaka wybiegającego na zewnątrz. Nie można było ciągle czekać.
- Zwykle wolę dowiedzieć się czegoś o wampirach, które zabijam, ale skoro te same pchają się w moje łapy - rozłożył bezradnie ręce. Obecnymi wokół ludźmi się nie przejmował. Już występ "dzieciaka" sprawił, że nie było sensu się zbytnio krępować. - Wiecie co? Idę zabić ojczulka, nie będę tracił na was czasu - powiedział to specjalnie, dokładnie akcentując słowo "zabić", był niemal pewien, że po takim wyznaniu wampiry nie będą mogły się opanować i ruszą za nim na zewnątrz.
Ledwie znalazł się poza lokalem, a odwrócił się w biegu, wyciągając pistolet z kabury schowanej pod kurtką. Ot zwyczajna broń palna krótka, z jedną tylko cechą szczególną. Zdobieniem przedstawiającym różę o czarnych płatkach. Jeden strzał miał zostać oddany w głowę pierwszego wroga, który w przypływie furii będzie chciał wyjść na zewnątrz i dorwać młode wampiry.
__________________
Cóż może zmienić naturę człowieka? |