Wyświetl Pojedyńczy Post
Stary 26-11-2014, 19:13   #2
Warlock
Konto usunięte
 
Warlock's Avatar
 
Reputacja: 1 Warlock ma wspaniałą reputacjęWarlock ma wspaniałą reputacjęWarlock ma wspaniałą reputacjęWarlock ma wspaniałą reputacjęWarlock ma wspaniałą reputacjęWarlock ma wspaniałą reputacjęWarlock ma wspaniałą reputacjęWarlock ma wspaniałą reputacjęWarlock ma wspaniałą reputacjęWarlock ma wspaniałą reputacjęWarlock ma wspaniałą reputację
Obrzeża Altdorfu, Reikland
5 Pflugzeit, 2526 K.I
Świt

- Wciągnąć kotwicę! Postawić żagle! Opuścić banderę! - Tuż przed świtem nocną ciszę rozdarł znajomy, zachrypnięty okrzyk kapitana Dashauera. - Ruszać się wy stare murwy w zadek francowatym kusiem chędożone! Płyniemy do Aklenhof i jeśli nie dotrzemy tam przed południem to osobiście dopilnuję, żeby jeden z was, pomioty Nurgla, jeszcze tego dnia zadyndał na kawałku przegniłego sznura.
- Ruszać się, rzeczne dupy! Luzować szoty! Wybierać talię refową! Do lin, śmierdziele! Razem! Już! Wybierać gejtawy i gordingi! Powoli, razem! - Zawtórował mu szyper Eisenberg wskakując pomiędzy śpiących na hamakach marynarzy.

Załoga w pośpiechu wbiegła na pokład dość znacznie zmodyfikowanej rzecznej barki o wdzięcznej nazwie “Portowa Nierządnica”. W ciągu pierwszych kilku nerwowych minut, krzątali się przy linach masztowych starając się przygotować statek do opuszczenia otaczających Altdorf podmokłych wrzosowisk, lecz przy akompaniamencie tysięcy obraźliwych wyzwisk padających z ust owianego złą sławą rzecznego pirata, nie było to wcale takim łatwym zadaniem.

Dieter Dashauer, bo o nim jest tu mowa, był człowiekiem, którego należało się bać, a przynajmniej, przy całym szacunku do jego osoby, nauczyć się respektować jego wolę i bez chwili wahania wykonywać powierzone rozkazy. Kapitan Portowej Nierządnicy już niejednokrotnie dawał swym ludziom powody do obaw, aczkolwiek mało kto był na tyle lekkomyślny by otwarcie sprzeciwić się jego woli - największych chojraków czekał tu niezwykle widowiskowy i zabójczy pokaz szermierki w wykonaniu Dashauera. Jak dotąd nikt nie przetrwał pierwszych trzech sekund w starciu z tym piekielnym pomiotem…


W końcu marynarzom udało się uporać z oporną łajbą, a stało się to w momencie, gdy wściekły kapitan zatrzasnął za sobą drzwi prowadzące do jego kwatery, wcześniej grożąc kościstym palcem, że odstrzeli łeb ,,pierwszemu z brzegu skurwysynowi” kiedy tylko znajdzie swój pistolet.
Tak się oczywiście nie stało i po niecałym kwadransie Portowa Nierządnica wypłynęła ze skrywających ją zarośli prosto do potężnej rzeki Reik - tym razem ich celem był pewien statek kupiecki płynący z Delberz do Wolfenburga. Kapitanowi Dashauerowi w szczególności zależało na pewnej zapieczętowanej skrzyni, która zgodnie z informacjami, które otrzymał przed opuszczeniem portu w Altdorfie, miała znajdować się w luku towarowym Błękitnej Mierzei. To czy otrzymają łupy po dobroci czy też będą zmuszeni wyrwać je ze stygnących ciał spasionych kupców, nie miało już większego znaczenia. Zadanie było jak każde inne…


Okolice Aklenhof, Reikland
5 Pflugzeit, 2526 K.I
Południe

Sporych rozmiarów trójmasztowiec pojawił się na horyzoncie tuż przed południem. Oba statki przez krótką chwilę znajdowały się na kursie kolizyjnym, ale załoga Błękitnej Mierzei wystarczająco szybko spostrzegła piracką banderę powiewającą na maszcie Portowej Nierządnicy i postanowiła walczyć do samego końca.
Kupiecki statek przy dość niebezpiecznym nachyleniu lewej burty dokonał manewru wymijającego i obrócił się tyłem w stronę okrętu Korsarzy. Nie była to dla nich zbyt fortunna decyzja, gdyż teraz płynęli nie tylko pod prąd rzeki, ale także i pod wiatr. Rzeczna barka kapitana Dashauera świetnie spisywała się w takich warunkach i po upływie zaledwie kilku minut znalazła się już na tyle blisko, że załogi obu statków były w stanie nawiązać ze sobą kontakt wzrokowy.


Potężny huk działa okrętowego wstrząsnął pokładem Błękitnej Mierzei i pierwsza salwa żelaznych kul pomknęła w stronę Portowej Nierządnicy. Na całe szczęście okazała się być mało skuteczna.
- Kapitanie, chyba nie mają zamiaru się poddać - zameldował szyper Rolf, choć była to oczywistość.
- Kij im w rzyć! Całą burtą ognia! - Ryknął w odpowiedzi Dashauer i załoga Portowej Nierządnicy rzuciła się w stronę 15-funtowych dział.
- Ładować kartacze! Jeśli będzie trzeba to wyciągniemy należny nam towar z dna rzeki!
Sternik Shiffmann przechylił okręt na prawą burtę i chwilę później Portowa Nierządnica odpowiedziała kanonadą wystrzałów z okrętowych dział.
Dziesiątki, a nawet setki małych żelaznych pocisków, powszechnie zwanych kartaczami, pomknęło w stronę załogi Błękitnej Mierzei dosłownie rozrywając ją na strzępy. Salwa została oddana z bardzo bliska i to jeszcze zanim marynarze kupieckiego okrętu zdążyli odpowiedzieć kanonadą ze swoich wielofuntowych dział - salwą, która w przypadku trafienia mogłaby bez trudu posłać Portową Nierządnice na zamulone dno potężnej rzeki Reik.

- Nabijać rusznice! - Krzyknął kapitan Dashauer, po czym zwrócił się do szypra - Wyślij najlepszych strzelców na marsy, a resztę patałachów przerzuć na drugi statek. Pamiętaj na czym mi zależy, więc lepiej będzie dla ciebie jeśli nie spierdolisz tej sprawy tak jak to miało miejsce ostatnim razem!
- Aye, Aye, Sir! Szykować się do ABORDAŻU!!! - Szyper ryknął na całe gardło, gdy oba okręty niegroźnie otarły się burtą o siebie, po czym rzucił się w stronę bosmana Nicolasa, aby przekazać dalsze instrukcje.




~ Nicolas ~

Pociski świstały w powietrzu odnajdując swoje cele po obu stronach. Pewien dobrze znany tobie marynarz, który stał tuż obok ciebie został trafiony jedną z tych zabłąkanych kul i niczym sztywna kłoda upadł prosto pod twoje nogi.
- Ramblind! Zabierzcie go do chirurga! Jazda! - Krzyknąłeś w stronę dwóch stojących bezradnie marynarzy, którzy w ciężkim szoku przyglądali się całej tej krwawej scenerii, ale zanim zdążyłeś odpowiednio ich pogonić, za pomocą solidnego kopniaka w cztery litery, poczułeś czyjąś dłoń na ramieniu.
- Zostaw go! - Powiedział szyper Rolf Eisenberg. - Ja się nim zajmę, a ty poprowadzisz akcję abordażową. Weźmiesz tych bezużytecznych durniów i pokażesz im co to znaczy być Korsarzem, zrozumiano?
- Aye, aye!

Uczyniłeś tak jak ci rozkazano - zebrałeś wokół siebie najlepszych marynarzy, rozdałeś im po jednej sztuce broni palnej, a następnie chwyciliście za liny i skoczyliście na pokład Błękitnej Mierzei, gdzie czekała na was reszta niedobitków.




~ Mathias ~

Życie sternika nigdy do łatwych nie należało i ty o tym dobrze wiedziałeś. To w znaczniej mierze od Ciebie zależało powodzenie większości rajdów łupieżczych, bowiem wystarczył jeden mały błąd i w najlepszym przypadku statku już nigdy byście nie odzyskali. Choć nie byłeś oficerem, to byłeś jedną z bardziej szanowanych postaci na pokładzie, bo jako jeden z nielicznych potrafiłeś dobrze sterować tą starą i niewdzięczną łajbą.

Pogoń za Błękitną Mierzeją do łatwych nie należała, ale dość szybko sternik na drugim statku popełnił pierwszy i najprawdopodobniej ostatni w swoim życiu błąd. Ustawiając się pod prąd sporych rozmiarów karawelą, nie był w stanie zdystansować Portowej Nierządnicy, która w takich warunkach zawsze mogła wystawić wiosła i przyśpieszyć pogoń.

- Trzy rumby w prawo i utrzymuj ten kierunek - instruował stojący tuż obok kapitan Dashauer. - Zrównaj się z Błękitną Mierzeją… dobra robota!
Oba okręty otarły się burtą i załoga Portowej Nierządnicy zaczęła przeskakiwać na pokład Błękitnej Mierzei. - Ja teraz przejmę stery, a ty osobiście dopilnujesz aby nie przeżył żaden świadek. Żadnych jeńców, panie Shiffmann!


~ Gunter ~

Oficer nawigacyjny, oficer trzeciego stopnia… to całkiem miłe uczucie mieć pod sobą tylu ludzi i stać tak wysoko w hierarchii statku, którego kadra oficerska tak szybko się kurczy i zmienia. Wystarczyłaby przecież jedna zabłąkana kula armatnia, która pozbawiłaby życia stojących obok siebie szypra Eisenberga oraz kapitana Dashauera i już miałbyś szansę przejąć statek na własny użytek. Tak, bez dwóch zdań było to przyjemne uczucie…
Szkoda tylko, że ta fucha miała tak paskudne oblicze i tego dnia nie mogło być inaczej, bo tobie właśnie przypadło zadanie siedzenia w bocianim gnieździe. Nie dość, że od samego rana było piekielnie zimno, to jeszcze wiał porywisty wiatr, który na wysokości kilkunastu metrów był jeszcze bardziej odczuwalny.

Chciałbyś myśleć, że gorzej być nie może, ale w prawdziwe piekło to dopiero się wpakowałeś podczas wymiany ognia z Błękitną Mierzeją.
W trakcie trwania krwawych walk między załogami obu okrętów, schowałeś się do środka bocianiego gniazda, trzymając się przy tym grotmasztu jak nogi własnej matki, gdy nagle jakaś zabłąkana kula przeleciała ledwie kilka cali od twojego ucha i wybiła okrągłą dziurę w drewnianym koszu - cóż, to równie dobrze mogła być twoja głowa.

Na bocianim gnieździe po przeciwnej stronie jakiś skurwysyn ładował w ciebie wszystkim co miał pod ręką i najwyraźniej nie miał zamiaru odpuścić.
- Do stu tysięcy portowych narożnic! - Pomyślałeś z niesmakiem - Dlaczego to właśnie we mnie zawsze muszą strzelać?!


~ Bazrak ~

Czy istnieją w życiu piękniejsze rzeczy od huków armat, świstających kul i zapachu prochu? Być może, ale Ty ich w swoim długim życiu nie zaznałeś.
Jako naczelny kanonier Twoim zadaniem było dokonywanie jak największej rzezi za pomocą trzech armat. Nie były to co prawda krasnoludzkie cacka, ale miały swój urok - najważniejsze, że kule wylatywały tą samą stroną, którą się je wkładano i choć były przy tym mało celne, to Twoje doświadczenie z obsługą armat pozwalało na całkiem skuteczny obstrzał.
Szkoda tylko, że tym razem zabawa artylerią skończyła się na pierwszej salwie, gdyż zaraz po tym musieliście chwytać za liny i przeskoczyć na sąsiedni pokład.

Lądując na zbrukanych krwią dechach Błękitnej Mierzei mogłeś podziwiać dzieło swoich rąk - pourywane kończyny, rozpaćkane na płótnie żagli szczątki ciał oraz kilku konających w męczarniach marynarzy… aż łezka się w oku kręci.

Niestety nie wszystkich udało się zabić, więc resztę będziesz musiał sprzątnąć w starym krasnoludzkim stylu - za pomocą młota i garłacza.


~ Hildgrim ~

Bycie okrętowym kucharzem to wbrew pozorom naprawdę interesująca fucha. Jeśli jesteś w tym dobry - a ty jesteś - to możesz liczyć na sporą dozę wolności i powszechną sympatię ze strony reszty załogi. Portowa Nierządnica zaprawdę musiała być “prestiżowym” okrętem, skoro na jej pokładzie w roli kucharza był niziołek, bowiem nawet Flota Imperialna nie zawsze miała tak dobrze...

Od samego rana miałeś skopany nastrój i cały dzień spędziłeś na pokładzie pomagając cuchnących rumem i rybami marynarzom przy pracy z żaglami. Dzięki twojej wrodzonej zwinności oraz wysiłkom reszty załogi, udało się wypłynąć z mokradeł zanim ten popieprzony dziwak Dashauer zdążył kogoś ustrzelić.
Po kilku godzinach podróży dotarliście w okolice Aklenhof i na horyzoncie pojawił się oczekiwany trójmasztowiec Błękitna Mierzeja. Rzuciłeś się w stronę 15-funtowego działa, przy którym stał kolejny z nieludzi - krasnolud Bazrak - i razem, wspólnymi siłami, mieliście zamiar zgotować prawdziwe piekło załodze wrogiego okrętu.

Dzisiaj daniem dnia są marynarskie udka - przyprawione odrobiną stali, ołowiu i prochu!


~ Aisabel ~

W przeciwieństwie do reszty załogi twoja praca była nadzwyczaj wygodna. Całymi dniami siedziałaś pod pokładem zajmując się typowo papierkową robotą - spisywałaś dziennik podróży, pisałaś listy w imieniu Dashauera, a także sporządzałaś listę zrabowanych dóbr, która następnie miała trafić w ręce Veldara Hocha, a przy tym dobrze Ci płacono.

Gdy odezwały się działa Portowej Nierządnicy wiedziałaś, że reszta tych bezużytecznych samców zaraz będzie potrzebować twojej pomocy. Nie myliłaś się, bo po chwili drzwi do twojej kajuty otworzyły się na oścież, wpuszczając do środka Rolfa Eisenberga w towarzystwie zalanego krwią Ramblinda. Jedno krótkie spojrzenie wystarczyło by stwierdzić, że marynarz tego nie przeżyje - kula trafiła w gardło i przeszyła tętnice, a pogrążony w przedśmiertnej agonii młody mężczyzna głośno charczał, topiąc się we własnej krwi.

- Zrób coś z nim! Opatrz go… ulecz go jakąś modlitwą… kurwa! Cokolwiek! - Krzyknął ogarnięty paniką szyper.

Przez krótką chwilę stał tam jak sparaliżowany czekając na twoją reakcję, ale jakaś potężna eksplozja wstrząsnęła pokładami obu statków i Eisenberg nieco oprzytomniał. Zatrzasnął z hukiem za sobą drzwi i pobiegł na górę, aby pomóc przy abordażu.

Pozostawił ciebie samą w towarzystwie umierającego chłopaka, dla którego był to pierwszy dzień w pracy. Ramblind dusił się leżąc na blacie stołu znajdującego się w centrum kajuty, walczył o każdą sekundę życia, lecz mimo to do samego końca nie spuszczał z ciebie błagalnego spojrzenia...



[MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=Pd8HAy9WAYs[/MEDIA]
 
__________________
[URL="www.lastinn.info/sesje-rpg-dnd/18553-pfrpg-legacy-of-fire-i.html"][B]Legacy of Fire:[/B][/URL] 26.10.2019

Ostatnio edytowane przez Warlock : 14-04-2016 o 01:00.
Warlock jest offline