Nemroth

Młody mag przysiadł się do szlachcica gdy ten był sam i w milczeniu wręczył mu list od mistrza. Nie spuszczając wzroku z Wolfa odczekał chwilę, na tyle długą by ten zapoznał się z treścią listu. Treści owej korespondencji Manfred nie znał i zachodził w głowę jakie to informacje zdobywa właśnie jego teoretyczny pracodawca. Pozostało uczniowi czarodzieja liczyć jedynie na to że są one zbieżne z jego planami.
-Der Ritter, nazywam się Manfred i jestem skromnym uczniem kolegium cienia. Chcę dołączyć do Pańskiej wyprawy. – Początkujący adept sztuk magicznych zdecydował się na krótki i dość szczery wstęp. Czekał teraz na komentarz i pytania Rittera Wolfgang de Louisa.

Wolfgang kiwnął głową i przyjął list. Gdy go przeczytał, wzdrygnął się widząc jak magia pożera kolejne słowa. Rzucił na biurko niemal pustą kartkę i spojrzał na Manfreda. Bogowie sprzyjali mu, podsyłając w sukurs maga. Ostatni go zawiódł, ale z drugiej strony Eckhardt nie miał za sobą poparcia kolegium.
- Mów mi Wolf - odpowiedział. - Zaczynam dostawać szału jak wszyscy mnie tu tytułują. Siadaj i opowiadaj. Z woli kolegium dołączasz, czy sam się zgłosiłeś?

- Czytałem Pańską wiadomość i jako osoba wierna ideałom imperium a także czarodziej oddany spawie kolegium zdecydowałem zgłuszyć się na ochotnika. To nie był rozkaz mych przełożonych a moja własna decyzja. – czarodziej spauzował, chwilę zastanowił się co mówić dalej. Nie był pewny czy może tutaj otwarcie rozmawiać na temat planowanej przez szlachcica wyprawy. - Chcę pomóc. Mogę okazać się przydatny w przedsięwzięciu. –

- Liczę na to - odpowiedział. - Posiadasz jakąś wiedzę o istocie, którą ścigamy? Ewentualnie o ziemiach, na których przyjdzie nam zwiedzać. Mam na myśli Arabię.

Manfred zamyślił się i spokojnie rozejrzał wzrokiem po pomieszczeniu.
– Możemy tutaj tak o tym rozmawiać? Nie obawia się Pan że te informacje wpadną w niepowołane ręce?- wyszeptał szybko a potem normalnym tonem odpowiedział - Co do Arabii, moja wiedza jest niewielka. Wspominano o tej krainie podczas nauk w kolegium. Gorący, suchy kraj ubogi w wodę. Władza w rękach sułtana. Kler cieszący się szacunkiem, czarodzieje pod restrykcją. –

Wolf rozejrzał się po słowach Manfreda po pokoju. Zdziwienie odmalowało się na jego twarzy.
- Niepowołane ręce? Jesteśmy na piętrze kasztelu, a wokół nas są kamienne mury. Jak ktoś się zakradnie by podsłuchiwać, to go jeszcze zaproszę i zapytam, czy nie zechce wesprzeć ekspedycji. Szpiegów Bragthorne’a zaś się nie obawiam… doskonale wie że za nim ruszamy.
Rozejrzał się raz jeszcze po komnacie dla pewności, ale w końcu skupił spojrzenie na magu.
- Czy masz jakieś pytania względem wyprawy?

-Może przesadzam ale taką nam do głów wbijają ostrożność w moim kolegium. Ściany mają uszy, przebiegający szczur może być chowańcem, zaburzenia w równowadze magicznej mogą świadczyć o astralnym podsłuchu a przypadkowi włościanie słysząc o magii zaczną eksperymenty na własną rękę… Proszę mi wybaczyć tą manierę…- Manfred skarcił się w myślach, nie chciał wyjść na paranoika i to jeszcze przed samą wyprawą.
- Z chęcią usłyszałbym coś na temat Bragthorne’a. Skąd o nim wiecie? Jakimi siłami ów byt dysponuję? Jaką magią włada? Nawet coś tak prostego jak opis jego wyglądu byłby pomocny. –

- Na trop tej istoty wpadliśmy… podczas wykonywania zwykłego zlecenia dla poprzedniego barona na tych włościach. W grę wchodziło brama wiążąca moc tej istoty oraz niepokój, że ktoś chce ją uwolnić. Jak się jednak okazało, istota ta już była na wolności i jedynie szukała sposoby by otworzyć bramę i odtworzyć swoją niegdyś utraconą moc. Próby powstrzymania Bragthornea spełzły na niczym. Przez całą eskapadę towarzyszyła nam jedynie śmierć - wzrok Wolfa na moment stał się nieobecny, a rycerz zawiesił głos, by dopiero po chwili się otrząsnąć. - To potężny czarnoksiężnik. Nie wyznaję się na magii i nie wiem jaką magią włada. Wiem że potrafi ożywiać zmarłych, przejmować kontrolę nad żywymi, manipulować oraz zmieniać swą postać w podmuch… pyłu? Jego wygląd nie ma tu znaczenia, gdyż zmienia ciało w którym przebywa zależnie od potrzeb. Ostatnio przejął ciało naszego niedoszłego towarzysza, Eckhardta.

Czarodziej słuchał uważnie Wolfa od czasu do czasu kiwając głową. Dostrzegł że przygoda z Bragthornea, odcisnęła piętno na szlachcicu, chciał jednak zadać jeszcze kilka pytań.
- Cześć tych umiejętności idzie dopasować pod zakazaną sztukę nekromancji… ale tego można było się spodziewać po słudze Nagasha. Chociaż ta przemiana w pył… o niczym podobnym nie słyszałem... Czy kontrolował może jakieś żywioły? Mamił zmysły iluzjami? Przyzywał demony? No i co też ważne, jak zmienia ciało? Bo chyba ma w tym względzie jakieś ograniczenia? –

- Do złej osoby kierujesz te pytania - odpowiedział. - Jestem wojownikiem, nie uczonym. Powinieneś porozmawiać z moim towarzyszem Galvinem. Z pewnością więcej zrozumiał z tego, kim jest Bragthorne. Jeśli nie odnajdziesz go w jego pokojach, to pewnie jest jeszcze w drodze z Barak Varr. Będziecie jednak mieli okazję pomówić już niedługo. Zbliża się dzień, w którym wyruszymy, a tym samym dzień, w którym wszyscy się poznacie.

-Nie omieszkam z nim pomówić w takim razie. Czyżby pan Galvin to dla mnie konfrater? No i nie będę więcej zamęczał Pana szczegółami ale jeszcze mam pewne pytanie. Czy w drużynie był, jest a może oprócz mnie jeszcze dołączy jakiś czarodziej? Albo kapłan którego bóg za gorliwą wiarę nagradza zdolnością rzucania zaklęć? – Zapytał Manfred wiedząc że rozmowę należy niebawem kończyć. Podejrzewał ze szlachcic ma inne ważne sprawy na głowię a podczas podróży będzie jeszcze okazja do rozmowy.

- Na tą chwilę nie wiem. Czas pokaże, kto pójdzie nam w sukurs.
Wolf zastukał palcami w blat biurka.
- Wspominałem już że się nie wyznaję na magii, ale zaciekawiło mnie że wspomnieliście o jej rodzaju. Co to oznacza?

Czarodziej ucieszył się że jest szansa że w drużynie będzie jedynym magiem. Było to dość egoistyczne z jego strony ale radowała go myśl że to właśnie on i może tylko on będzie mógł badać i zgłębić magiczne tajemnice Bragthorne’a. Nie pozwolił jednak by ta emocja była dostrzegalna w jego mimice czy gestach.
-Rodzaju?- Manfred zapytał niepewnie, jak by nie do końca będąc pewnym czy zrozumiał pytanie Wolfa.
- Jeśli chodzi ogólnie to magię dzieli się na wiele odmian. Podstawowo na magię tajemną czyli taka jak moja, kapłańską, czarnoksięską i powiedzmy pierwotną. Każda dzieli się znowu na własne specjalizacje a nekromancja należy do zakazanego kanonu sztuk czarnoksięskich. Ciekawi mnie czym przeciwnik może nas zaskoczyć, będąc tak starym bytem mógł opanować wiele niebezpiecznych sztuczek a obawiam się czy jego repertuar nie wychodzi poza nekromancję, na ale o to popytam już Pana Galvina.

Wolf jedynie kiwnął głową. Instynktownie czuł, że nie chce wypytywać maga o więcej w temacie magii. Z pewnością by się w takim wykładzie po prostu zgubił.