Nimsarn

Jak tylko Ivan usunął się na bok, oszalały kuc przegalopował obok niego w stronę traktu, gubiąc po drodze wystającą z sakw garderobę.
W tym czasie ork wyminął elfkę i z wyciągniętą bronią zwrócił się w stronę przywiązanych do kamieni oszalałych koni.
[Test um. jeździectwo oparty na Mocy orka - wynik: 14 = porażka.]
Jednak przy każdym jego kroku, geście i słowie konie płoszyły się jeszcze bardziej. A gdy znalazł się w zasięgu kopt zaczęły stawać dęba wierzgając powietrze. Jeden z nich nawet próbował go ugryźć ale na szczęście dla Szarra klapną tylko zębami niebezpiecznie blisko jego twarzy. Co ostatecznie zniechęciło albinosa do dalszych prób uspokojenia wierzchowców. Zamiast tego zaczął uważnie przeczesywać wzrokiem zarośla za plecami i skaliste nagie pagórki rozciągające się na zachód od ruin.
[Test spostrzegawczości oparty na Zr - wynik: 16 = porażka. Dorzucam wyniki k20: 19, 17, 11, 7.]
Niestety zdało się że nic nie ma prawa zakłócać budzącego się do życia krajobrazu. Na zachodzie wzgórza usiane wystającymi tu i ówdzie z pod skrzącej się szronem trawy wapiennymi skalami mieniły się żółcią i zlotem przeglądającego się w nich słońca. Przechodzący u podnóża ruin trakt niemal pusty, nie licząc pędzącego nim kuca, ciągnął się zakosami z północnego-zachodu na południowy-wchód, gubiąc się po kilkunastu metrach w ciemnoczerwonych zaroślach porastającego dolinę zagajnika. Sam, okryty jeszcze o tej porze dnia cieniem zagajnik, również wydawał się oazą niezmąconego niczym spokoju.
Jednak gdy Szarr miał już z rezygnacją odwrócić się ku towarzyszom, pomiędzy liśćmi coś głucho przeciągle zawarczało. Konie znów zatańczyły szaleńczo na zadnich nogach rżeniem zagłuszając na chwilę ów mrożący w żyłach krew pomruk.

Wyniki k20: 19, 10, 19, 17, 11, 7; k6: 3, 5, 3, 6