Dornier

<Reinchard przyjrzał się niziołkowi, kiedy ten się przedstawiał. Niziołek wzbudzał lekkie podejrzenia w umyśle łowcy, za pewnie wywołane przez “chorobę zawodową”. Erich uśmiechnął się lekko do swojego rozmówcy.>

- Erich Wolfgang von Reinchart. Miło mi Panów poznać.

< Sługa inkwizycji odchylił się lekko do tyłu na krześle, spoglądając na karczmarza, który niósł dziczyzne. Jego uwadze nie umknęła również dziewczyna idąca za nim. >

- Muszę przyznać, że spora zdobycz. Myśliwy, który ją upolował musi być dobry w swej dziedzinie.
<Łowca zrobił krótką przerwę i pochylił się w stronę kupca. Patrząc mu prosto w oczy kontynuował swoją wypowiedź.>

- Przyznam, że również zajmuję się polowaniem. Wprawdzie nie na dziki, preferuję bardziej... Hmm jak by to ładnie powiedzieć? Trudną zwierzynę.

<Niziołołek gdy mu się przedstawiłeś, uśmiechnął się i rzekł.>

-Miło mi poznać mości Pana, zdaję mi się że gdzieś obiło mi się o uszy nazwisko Pana Familji, Pańska rodzina nie pochodzi czasem z Wolfenburga? A jeśli chodzi o dzika to należy przyznać, że nasz myśliwy doskonale się spisał, choć należy przyznać że i lato było łaskawe i zwierzyna obrosła tłuszczem. A jeśli wspomina Pan o bardziej trudnej zwierzynie ma Pan na myśli wilki czy niedziwdzie, choć na taką zwierzynę polecam broń w której jest Pan sierżant.

<Tu niziołek spojrzał w stronę sierżanta i rzekł.>

-Można zobaczyć,zdaję mi się że to przedniej roboty muszkiet hohlandzki - nieprawdaż? Choć czemu tu się dziwię, w końcu mam do czynienia z gwardią elektorską.

<Sigmarita uśmiechnął się zawadiacko, rozejżał po zgromadzonych przy stole i rzekł do niziołka spokojnym tonem.>

-Nie poluję ani na niedźwiedzie, ani na wilki drogi Herr Doterbach. Zajmuję się głównie polowaniem na ludzi i nie ludzi. Dbam o to aby ziarno herezji nie splamiło naszej wspaniałej ziemi. Wilki i niedźwiedzie, są niczym w porównaniu do zagrożenia jakie nieosią bogowie chaos i ich słudzy.

<Widzisz że niziołek popatrzył na ciebie z nabożnym strachem, i rzekł cicho.>

-Mości Pan Reinchart jest inkwizytorem? Wiernym sługą Sigmara?

- W rzeczy samej Panie Doterbach. Wiernie służę naszemu umiłowanemu bogu Sigmarowi, jak i Świętemu Oficjum, które reprezentuje jego wolę na tym doczesnym padole.

< Widzisz że niziołek lekko się zdenerwował, jedynie jego towarzysz zachował spokój nie zmieniając wyrazu twarzy. Na twoje słowa handlarz lekko podnieconym ale też zdenerwowanym głosem zapytał.>

-Czy przybyłeś panie do tej wioski by ją osądzić, nie mów tylko Panie że w tej wiosce ukrywają się jacyś heretycy, mutanci czy inne plugastwa chaosu? To by oznaczało że mój kwartalny zarobek przepadnie z kretesem, bo nie będzie już targu.
Dodał zrozpaczonym głosem niziołek na zakończenie swojej wypowiedzi.

- Niestety nie mogę Panu nic powiedzieć w tej kwestii. Mogę tylko zapewnić, że utarg szanownego Pana nie powinien ucierpieć z powodu mojej obecności na tym obszarze.
< “ A przenajmniej na razie…” Dodał w myślach Reinchart, zmieniając przy tym pozycję na krześle, na bardziej wygodną dla pleców zmęczonych długa i niewygodną podróżą.>