| Z oddali, gdzieś z otchłani spowitych mrokiem chaszczy, dobiegają nagle głosy łamanych gałęzi, trzaskających pod ciężkim i pewnym krokiem obutych stóp. Z mroku wynurza się niewysoki kufer. Po dokładniejszym przyjżeniu się odkrywacie, że skrzynia zaopatrzona jest w brodę i rogi... Chwilę później postać przemawia głębokim barytonem:
- A co wy tu za tłum urządzacie nielegalny...? Nie wiecie, że o tej porze nie wolno palić ognisk po lasach?! Druidzi nie pozwalają... - Po krótkiej chwili, którą postać poświęciła na szybkie staksowanie zebranych, przemówiła dalej - Ale skoro już tu się rozłożyliście obozem, to ustawcie się wszeregu, bo musicie zapłacić podatek klimatyczny, jako, że na miejscowych to mi nie wyglądacie... - I nie radzę się wykręcać, bo włądam prawdziwie potężną magią... A poza tym jestem dyplomowanym najemnym poborcą podatków na rzecz świętych przybytków krzewienia wiary oraz młodszym inkwizytorem...
Teraz kiedy osobnik stoi w blasku ognia, dostrzegacie, że jest to niezwykle niski i mocarnie zbudowany krasnolud (tak szeroki, jak wysoki). W jednej dłoni dzierży kawał drewna z metelową rurą, a w drugiej linę, której drugi kiniec niknie w ciemności zarośli. Przy pasie postaci, zauważacie kilka mieszków oraz tubusy ze zwojami pergaminów. Złote pierścienie lśnią bogato na sękatych palcach krasnoluda, rozsiewając po polance setki różnobarwnych refleksów... Podobnie jak miedziany łańcuch na jego szyi... |