Hael

Niski, przysadzisty Keerth w szacie, siedział przygarbiony przy stole, wspierając obie ręce na długim, prostym kiju przed sobą. Odziany był w szatę przypominającą zakonny habit, a kaptur miał naciągnięty głęboko na czoło. Małe czarne oczka dokładnie, i z powolnym namaszczeniem śledziły całą, rozgrywającą się tu scenę. Co jakiś czas sadowił się wygodniej na swoim stołku i mlaskał.
Miał wyjątkowo niskie zdanie, o wszystkim co mógł tutaj zobaczyć. Niskie zdanie o całej radzie, jeszcze niższe o reszcie hałastry która się tutaj zebrała. W zasadzie... Mało go obchodzili. Wiedział, że braciszkowie skrybowie zobaczyli w nim idealnego uczestnika tej ekspedycji tylko dlatego, że zwęszyli okazję, aby się go pozbyć. Na jakiś czas przynajmniej.
On natomiast zgodził się, tylko po to, żeby dać im popalić. Na pewno nie spodziewali się, że jeszcze da się go ruszyć z miejsca.
Parsknął, gdy odezwała się pierwsza dziewczyna. Parsknął tak umiejętnie, że niemal zabulgotał, gdy odezwała się druga. Zamlaskał znowu, chwilę powiercił się na krześle, po czym podpierając się na kiju, zeskoczył na ziemię.
To niewiarygodne, ale stojąc, był jeszcze niższy niż wtedy gdy siedział.
Odchrząknął, głośno i ohydnie. Przez chwilę wsłuchał się w pełną konsternacji ciszę, jaką po raz kolejny udało mu się wytworzyć.
- Snusmumriken – przedstawił się krótko swym harszczącym głosem, po czym znów podpierając się na kiju, wgramolił się z powrotem na stołek.

 

__________________
Ich bin ein Teil von jener Kraft
Die stets das Böse will
Und stets das Gute schafft...