| Był tutaj. Jedyny, ukochany. Był tutaj wbrew zdrowemu rozsądkowi, na przekór światu. Choć miała już nigdy go nie zobaczyć, znów czuła na wargach smak jego ust, dotyk twardych jak skała mięśni, które coraz śmielej wędrowały po jej ciele.
- Pani, wszystko w porządku? - głos Krwawnika był niczym kubeł zimnej wody. Przerażona Vaella spojrzała najpierw na Daemosa, a potem potoczyła wzrokiem po komnacie, szukając jakiegokolwiek punktu odniesienia. Tak, świecznik! Przewróciła świecznik. Z pewnością to ten dźwięk zaniepokoił służącą.
- Wszystko dobrze - starała się, by jej głos brzmiał normalnie - Gapa ze nie i strąciłam świecznik, ale nic się nie potłukło. Możesz iść spać, Krwawniku.
- Dobranoc, pani.
Służąca odstąpiła od drzwi, zaś Vaella poczuła jak ciężar spada z jej piersi.
- Dobranoc - odpowiedziała, a Daemos uśmiechnął się szeroko.
- Oj tak, to będzie dobra noc... - wyszeptał jej do ucha, po czym ukąsił płatek.
Dreszcz przeszedł ciało Vaelli, a pod jej cienką koszulą na piersi zarysował się wyraźny kształt sutków. Mimo to zaparła się dłońmi o umięśniony tors mężczyzny, by nieco go od siebie odsunąć i wysyczała wściekle:
- Czyś ty oszalał?! Jeśli ktoś cię widział, to skrócą cię o głowę! Te wieże należą do bękarta i na pewno są pilnowane! Do kroćset, Daemos! Czy chcesz, żeby całe to moje poświęcenie poszło na marne? Oni mają teraz tylko ciebie!
Wbrew rozsądkowi Vaella poczuła napływające do oczu łzy. Choć obiecała sobie, że będzie dzielna i zniesie wszystko włącznie z nocą poślubną bez słowa skargi, to teraz, w towarzystwie ukochanego, czuła jak mur, którym otoczyła serce, pęka. Tak bardzo pragnęła jego pocieszenia...
__________________
Konto zawieszone. |