Denis przez chwilę obserwował Samanthę gotującą się do ataku. Przypominała mu dzikiego zwierza, gotowego dopaść i rozerwać swoją ofiarę. Przez moment dojrzał nawet w tym… jakieś piękno? To było przedziwne, że nawet w tak krnąbrnej i bezczelnej osobie kryła się iskierka realnego uroku.
Lecz pilna obserwacja damskich walorów bojowych nie miała mu teraz pomóc. Chwycił Ferata za rękaw koszuli.
- Lucjuszu, musimy dostać się do maszynowni. Nie oglądaj się za siebie!
- Nawet nie zamierzałem - odparł tamten.
Denis myślał o kombinezonie. Akwalung służył nie tylko pod wodą. Jego twarda, odporna na duży nacisk powłoka mogła równie dobrze posłużyć jako prowizoryczny pancerz.
Ruszyli poprzez mały hall, który wypełniał się teraz gryzącym dymem. Szybko przemierzyli dwa następne zakręty, lecz gdy chcieli wykonać zwrot po raz trzeci, Denis zatrzymał się jak wryty.


Droga prowadziła dalej przez metalowe schodki i schodziła nimi na szeroką platformę. Stąd rozciągała się droga do następnych pomieszczeń. Na samym środku, dziesięć metrów od lurkera, przy podeście stały trzy postaci. Okutane w długie płaszcze, z maskami gazowymi na twarzach przywodziły skojarzenie cybernetycznych zjaw. Ich bronie przypominały wspomagane strzelby. Posiadały po trzy lufy, przymocowane bezpośrednio do siebie. Arcon nigdy nie widział czegoś podobnego. Przez całe ciała najeźdźców biegły kable, a oni sami poruszali się nienaturalnie, zbyt mechanicznie. Mówili coś między sobą, a ich głosy brzmiały jak radiowe trzeszczenie. Zdawało się że wymieniali jakieś niezrozumiałe z tej odległości komendy.