Mira

Alice przyjrzał się dziewczynie dyskretnie, gdy ta rozrywała kopertę. Nie była brzydka. Mogłaby bardziej o siebie zadbać i mieć trochę bardziej kobiece kształty, ale przyjemnie było na nią popatrzeć. Wydawało się, że swoją wrażliwość tuszuje, przybierając postawę chłopczycy. Szorstkość jej charakteru wynikała jednak bardziej z faktu, że nie była przyzwyczajona lub nie lubiła kontaktu z ludźmi niż ze złej woli. Chciała teraz pomóc poszkodowanemu mężczyźnie, nie oczekując niczego w zamian...Naiwna.

- Jest podobna do mnie... - Alice usłyszał w swojej głowie głos Isy.

W tym samym momencie Isobel skrzywiła się. Czyżby też słyszała głosy zmarłych?! Alice patrzył na nią oniemiały, nie mógł wiedzieć, że kobieta ma swojego własnego "pasażera" umysłu.

- CZY WYPADA, ABY NIEWIASTA ODWIEDZAŁA MĘŻCZYZNĘ W JEGO DOMU, GDY JEST SAM? - w umyśle Isobel rozległ się głos anioła, gdy wzięła do ręki kopertę.

Ta zignorowała jego słowa. Nie zamierzała wdawać się w dyskusję z Rasielem, gdy była w jakimkolwiek towarzystwie.
“Później” - chciała zbyć go tą myślą.
- DOBRZE, TYLKO PROSZĘ, ZACHOWUJ SIĘ JAK DAMA.

Słysząc w głowie słowa anioła, Isobel skrzywiła się, co właśnie zauważył Alice. Kobieta nie miała jednak czasu patrzeć na jego reakcję, skupiona była na rozrywaniu opakowania w taki sposób, aby nie uszkodzić zawartości.

Koperta została otwarta. Kurierka wyjęła ze środka plik dokumentów i zgodne z instrukcją odłożyła obok na stoliku. Nie miała zamiaru ich czytać, jednak trudno było nie zerknąć na kopię rycin i starodawnych rysunków, wokół których skupiał się tekst.


Do tego był wielki nagłówek na pierwszej stronie:

EGZORCYZMY:
WYGNANIE Z CIAŁA NIECHCIANEGO DUCHA

Czyżby Isobel trafiła na człowieka, który mógł jej pomóc uporać się z niechcianym towarzyszem?

 

__________________
Konto zawieszone.