| Odetchnęłam głęboko. Nie mam krwiaka – w każdym razie, na ten moment nie jest na tyle duży, aby cokolwiek uciskać. Może nawet wcale go nie mam? Nie uderzyłam się w końcu zbyt mocno… To skąd amnezja? Czy możliwe, ze ktoś wywołał ją farmakologicznie? Tylko po co?
„Spokojnie” – zmitygowałam samą siebie – „Nie nakręcaj się”. Na pewno niedługo rodzina zorientuje się, że zaginęłam i poruszy niebo i ziemie. Mogłam im pomóc – jeśli dostanę się do środka, znajdę tam aparat, może komórkę z zasięgiem? A może w środku sygnał będzie silniejszy? Jeśli tam jest router… Zwykle routery mają zasilanie awaryjne, może nawet złapie jakąś siec? Maila poślę? Pożałowałam, ze nie uruchomiłam sobie usługi lokalizacyjnej w komórce.. inni mogli by mnie namierzyć.
Potrzebowałam tylko dostać się do środka. Nie udało mi się wyważyć okienka, bałam się naciskać mocniej, żeby nie narobić hałasu. Przyjrzałam się uważniej… mogłam otworzyć zamek, potrzebowałam tylko coś długiego i cienkiego, do podważenia zapadki.
Sięgnęłam do torebki – najpierw spróbuję z karta kredytową. W filmach to zawsze działało, nie żebym miała jakieś osobiste doświadczenia w tej materii. A może miałam? Tylko nie pamiętałam? Jeśli się nie uda – poszukam czegoś w samochodzie , może nożyczki z apteczki? Otworzyłam wewnętrzną kieszonkę torebki, gdzie trzymałam etui z kartami, kiedy w oczy wpadło mi coś jeszcze – metalowa, cienka blaszka z wygrawerowana nazwą i numerem. Jak rozumiem producenta torebki. Nazwa nic mi nie mówiła, ale podoba blaszka – tylko solidniejsza, była na froncie torebki. Szarpnęłam podszewkę, nie szło prosto, ale w końcu udało mi się oderwać metalowy skrawek od materiału.
Wyposażona w dwa narzędzia – do samochodu pójdę ewentualnie potem – zaczęłam mocować się z zamkiem.
__________________
A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić. |