lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Lirymoor · 26-05-2007, 01:53

*Light Side* Kayla Knylenn

Hoth, bezkresna, lodowa pustynia smagana co i raz przez deszcze meteorytów. Planeta z pozoru skrajnie nieprzyjazna dla wszelkiego istnienia. Jednak życie nie poddawało się nigdy. I tutaj znalazło swoje miejsce, rozwijając się z podziwu godnym uporem, na przekór niegościnnemu środowisku. Kayla widziała to wyraźnie od samego początku i głęboko podziwiała siłę przyrody. Wszystko można jakoś przetrwać. Wniosek ten napawał ją jednocześnie wstydem i nadzieją.

O tym właśnie myślała gdy razem z innymi padawanami przetrząsali rejon na wschód od enklawy. Już dawno temu przestała zwracać uwagę na chłód, bardziej instynktownie niż świadomie rozcierała ręce zawsze wtedy, kiedy przestawała czuć swoje palce. Kołysana miarowymi ruchami Tauntauna wpatrywała się w przestrzeń przed sobą. Kaptur i gogle ograniczały znacznie widoczność, jednak w takich warunkach były konieczne. Z resztą co tutaj oglądać, wszędzie śnieg.

Odgłos mknącej wiązki lasera natychmiast wyrwał ją z błogiego zamyślenia, niepokuj ściągął jej pełną uwagę ku wydarzeniom obecnym. Chwilę potem usłyszała basowe burczenie miecza świetlnego. Gwałtownie odwróciła głowę. To Keiran odbijał sypiące się ku nim wiązki laserowe.

- Zewrzeć szyk, jesteśmy atakowani. – zawołała działając bardziej instynktownie niż świadomie. Cokolwiek to było w rozsypce stanowili znacznie łatwiejszy cel. Stanowczo ciągnąc za wodze swojego Tauntauna zmusiła zaniepokojone zwierzę by zajęło dogodną pozycję po czym tak jak reszta schowała się za wierzchowcem.

Gdy Frei zidentyfikował przeciwnika poczuła dziwne ukucie niepokoju. Droidy-kule przeznaczone do treningów z mieczami. Czyżby mistrz Dune postanowił sprawdzić jak radzą sobie w warunkach polowych? Coś głęboko w niej nie do końca chciało się zgodzić z tym wnioskiem, jednak zdusiła ten głos. Ze względu na użyty sprzęt teoria wydawała się dość prawdopodobna. Jednak cokolwiek by to nie było, stanowiło zagrożenie. A w takim wypadku musiała dać z siebie wszystko. Wraz z tym postanowieniem spłynął na nią kamienny spokój.

Kiwnęła głową gdy Zuun mówił o wspólnym stawieniu czoła przeciwnikowi. Powinni podołać takiemu wyzwaniu. Wychyliła się nieznacznie z za Tauntauna szukając wzrokiem dwóch najbliższych droidów.

- Biorę tamte – oznajmiła przystępując do dzieła. Sięgnęła Mocą w kierunku jednej z kul zamierzając zderzyć ją z drugim wrogim obiektem. Jeśli udałoby jej się zrobić to dostatecznie mocno, kolizja powinna zniszczyć przynajmniej jedną z nich. Jednocześnie zacisnęła prawą dłoń na mieczu świetlnym. Gdyby coś poszło nie tak mógł się okazać bardzo przydatny.

26-05-2007, 01:53	#4
Lirymoor Reputacja: 1	Light Side Kayla Knylenn Hoth, bezkresna, lodowa pustynia smagana co i raz przez deszcze meteorytów. Planeta z pozoru skrajnie nieprzyjazna dla wszelkiego istnienia. Jednak życie nie poddawało się nigdy. I tutaj znalazło swoje miejsce, rozwijając się z podziwu godnym uporem, na przekór niegościnnemu środowisku. Kayla widziała to wyraźnie od samego początku i głęboko podziwiała siłę przyrody. Wszystko można jakoś przetrwać. Wniosek ten napawał ją jednocześnie wstydem i nadzieją. O tym właśnie myślała gdy razem z innymi padawanami przetrząsali rejon na wschód od enklawy. Już dawno temu przestała zwracać uwagę na chłód, bardziej instynktownie niż świadomie rozcierała ręce zawsze wtedy, kiedy przestawała czuć swoje palce. Kołysana miarowymi ruchami Tauntauna wpatrywała się w przestrzeń przed sobą. Kaptur i gogle ograniczały znacznie widoczność, jednak w takich warunkach były konieczne. Z resztą co tutaj oglądać, wszędzie śnieg. Odgłos mknącej wiązki lasera natychmiast wyrwał ją z błogiego zamyślenia, niepokuj ściągął jej pełną uwagę ku wydarzeniom obecnym. Chwilę potem usłyszała basowe burczenie miecza świetlnego. Gwałtownie odwróciła głowę. To Keiran odbijał sypiące się ku nim wiązki laserowe. - Zewrzeć szyk, jesteśmy atakowani. – zawołała działając bardziej instynktownie niż świadomie. Cokolwiek to było w rozsypce stanowili znacznie łatwiejszy cel. Stanowczo ciągnąc za wodze swojego Tauntauna zmusiła zaniepokojone zwierzę by zajęło dogodną pozycję po czym tak jak reszta schowała się za wierzchowcem. Gdy Frei zidentyfikował przeciwnika poczuła dziwne ukucie niepokoju. Droidy-kule przeznaczone do treningów z mieczami. Czyżby mistrz Dune postanowił sprawdzić jak radzą sobie w warunkach polowych? Coś głęboko w niej nie do końca chciało się zgodzić z tym wnioskiem, jednak zdusiła ten głos. Ze względu na użyty sprzęt teoria wydawała się dość prawdopodobna. Jednak cokolwiek by to nie było, stanowiło zagrożenie. A w takim wypadku musiała dać z siebie wszystko. Wraz z tym postanowieniem spłynął na nią kamienny spokój. Kiwnęła głową gdy Zuun mówił o wspólnym stawieniu czoła przeciwnikowi. Powinni podołać takiemu wyzwaniu. Wychyliła się nieznacznie z za Tauntauna szukając wzrokiem dwóch najbliższych droidów. - Biorę tamte – oznajmiła przystępując do dzieła. Sięgnęła Mocą w kierunku jednej z kul zamierzając zderzyć ją z drugim wrogim obiektem. Jeśli udałoby jej się zrobić to dostatecznie mocno, kolizja powinna zniszczyć przynajmniej jedną z nich. Jednocześnie zacisnęła prawą dłoń na mieczu świetlnym. Gdyby coś poszło nie tak mógł się okazać bardzo przydatny. Ostatnio edytowane przez Lirymoor : 29-05-2007 o 19:01.