Perła wyszczerzyła kły, patrząc na zamieszanie, jakie spowodowała swoim zaklęciem. Złość na siebie trochę jej przeszła, skoro innym też się oberwało... a ona sama zrobiła mocne "wejście" przed resztą załogi, niewatpliwie dostarczając im rozrywki.

Widziała jak zielony małpiszon zasuwa po takielunku w górę... i jak spadają z niego pozostali kompani. Hobgoblin miał talent do wspinaczki, trzeba było mu to przyznać. Niech więc ma tą swoją ciężko wywalczoną nagrodę w postaci zwiększonego prawdopodobieństwa spadnięcia z masztu i zostania mokrą plamą na pokładzie, uznała Perła. Ją samą bardziej interesowało to, żeby nie być ostatnią... co mogło się udać, jeśli jej towarzysze pójdą po rozum do głowy i zrozumieją, o co chodzi w całej tej "zabawie". Ale sądząc po furii, jaka opanowała łysego człowieczka-akrobatę po porażce, mermenka szybko pozbyła się złudzeń że trafiła na bardziej rozgranięte istoty.

- Uratowałam ci właśnie życie, zidiociały dwunogu! - warknęła, ukazując rząd błyszczących, ostrych ząbków - Dałbyś radę wspiąć się tak podczas sztormu? Albo dziesiąty raz tego samego dnia? Jak czegoś nie potrafisz, to się nie pchaj na afisz! - syknęła rozdrażniona poziomem niekumacji kompana - Niech ten karłowaty ork ma, co chciał. Będzie jeszcze żałował, że wygrał, zobaczysz...

Sama też chwyciła się liny, podejmując mozolną wspinaczkę, ale nie zamierzała się z nikim ścigać. Nie chciała jednak ani załodze, ani matowi dać powodu do wątpienia w jej chęć do pracy i umiejętność słuchania poleceń.