| Grupa przystanęła na chwilę żeby przemyśleć swoją sytuację. Mogliby cofnąć się do głazu, ale nie dałby od praktycznie żadnej ochrony. Doskonale wiedzieli, że piasek porwany przez wiatr trudno zatrzymać. Nawet zamknięte drzwi niewiele dawały. Piach wsypywał się niemal strumieniami przez nawet najmniejsze otwory. ten tu był grubszy i poruszałby się dużo wolniej, ale jeśli burza byłaby silna zdołałaby zedrzeć z nich wpierw ubranie później mięśni, aż w końcu zeszlifować kości na gładko, nawet gdyby stali zasłonięci przez żywy kamień. Perspektywa nie wydawała się dużo bardziej kusząca. Możliwe, że z przodu nic nie ma, a zakopanie się po szyje mogło oznaczać śmierć przez pogrzebanie żywcem. Burza mogłaby trwać nawet dwa dni, a zdarzało się, że trwała nawet tydzień. W tej sytuacji głaz nie dawałby im żadnej nadziei. Wyglądało zatem na to, że poza marszem przed sobą i znalezieniem budynku nie mieli żadnej nadziei. |