Merlin222

Irdowie

Elficcy bardowie powiadają, że elfy były pierwszymi, którzy stąpali po Krynnie. Oni jednak kłamią. Najpierw przebudziły się ogry. Narodzili się wraz z pierwszym świtem, otoczeni dziewiczym blaskiem. Byli piękni.

Irdanaith, księga znana jednie Irdom, ujawnia prawdę o stworzeniu.

Irdowie postanowili odsunąć się od świata, ponieważ czuli że nie są już na nim mile widziani. Mimo, iż nie odczuwają żadnej urazy do mieszkańców Krynnu, uważają ludzi i człekokształtne istoty za kruche, zmienne oraz beznadziejnie zniewolone przez swe emocje. Wielu żyjących Irdów pamięta Kataklizm i lekcję, która została im udzielona wraz z jego nadejściem, ale większość ludzi i człekokształtnych istot nie narodziła się przez kolejne dwa wieki. Z tego względu, rzeczą zrozumiałą jest fakt, iż Irdowie wierzą, że świat należy teraz do obcych.

Mimo, że nie czują niechęci do ludzi, nie pałają też do nich sympatią. Ostatecznie to ludzie nadal opowiadają o złych, niemoralnych, niesprawiedliwych i okrutnych ograch, którzy kiedyś ich zniewolili. Opowieści te opisują złe i zdeprawowane bestie. Inni, teraźniejsi ogrowie nienawidzą Irdów, gdyż uważają, że zdradzili oni swą złą naturę. Każda z ras nie ufa Irdom z powodu ich zdolności do zmiany wyglądu i kształtu. Legendy mówią o Irdach porywaczach dzieci, którzy przybierają kształt rodzica dziecka tylko po to by ostatecznie połknąć dziecko w całości.

Absurdalność takich opowieści, nie zmniejsza ich efektu jaki wywierają na umysłach ludzi. Niektórzy prorocy uważają nawet, że Irdowie są zapowiedzią drugiego Kataklizmu.

Irdowie jednak, w przeciwieństwie do swych krewniaków ogrów, wybrali ścieżkę dobra. Ponieważ to bogowie zła ich stworzyli, ciągle prowadzą wewnętrzną walkę ze złem w nich samych. Ich krewni często uważają tą wewnętrzną walkę za oznakę arogancji i antagonizmu. W rzeczywistości jest ona dokładnym przeciwieństwem. Irdowie miłują pokój, są subtelni, nie wdają się w żadną walkę oraz uważają aby nikogo nie urazić.

Irdowie charakteryzują się niepowtarzalnym pięknem, które posiadały wszystkie ogry po stworzeniu ich rasy. W swej naturalnej formie Irdowie mierzą 6 stóp i są smukli. Ich podłużne twarze wyglądają dostojnie. Pod swymi powiekami skrywają swe srebrne oczy. Ich kolor skóry balansuje pomiędzy ciemnym granatem a błękitem i zielenią mórz. Większość Irdów ma czarne włosy, lecz zdarzają się też osobniki o białych lub srebrnych włosach. Wszyscy dbają by ich włosy były zadbane starannie przycięte i rozczesane.

Noszą proste stroje. Głównie długie jedwabne szaty i wierzchnie okrycia. Jako ozdób używają: perłowych broszek, prostych bransolet i cienkich naszyjników ze stali. Nie noszą ubrań zrobionych z wełny, skóry ani żadnych pochodzących od zwierząt materiałów oraz nie jedzą mięsa.

Ich głos jest głęboki i pełen melancholii. Gdy śpiewają, publiczność natychmiast milknie i uważnie słucha z wzruszeniem.

Wszyscy Irdowie poruszają się z wrodzoną gracją. Ich kroku zdają się być częścią jakiegoś cichego tańca.

Żyją ok. 500 lat, podczas których często zmieniają swój wygląd i formę.

Jeśli chodzi o ich naturę, to Irdowie nie są ani chaotyczni, ani nie kładą zbytniego nacisku na prawość, nawet nie są w pełni neutralni. Jednak każdy Ird, który wybierze ścieżkę zła, podejmuje ryzyko przemienienia się w to czym są jego krewni, ogra.

Rodowód władców Irdów sięga a z po Wiek Snów i Igraine – pierwszego ogra, który odwrócił się od swych złych braci. Irdowie są dumni ze swego dziedzictwa i traktują się wzajemnie z szacunkiem i honorowo. Król lub królowa władają wyspą, a rodowód szlachecki mają nawet przeciętni mieszkańcy. Taka struktura sprawa, że obywatele są szczęśliwi a monarchia stabilna.

Siedziby Irdów są tak proste jak ich stroje. Nie budują domów, lecz żyją w gładkich, suchych jaskiniach podczas zimnych i deszczowych sezonów, a ciepłe doliny w lecie. Siedziby dekorują ususzonymi kwiatami i gałązkami, uważając by nie naruszyć i nie zniszczyć otoczenia. Starają się żyć w harmonii z naturą.

Wyspa, na której żyją, jedna z archipelagu Smoczych Wysp, jest chroniona różnoraką magią. Jedno z zaklęć sprawia, że wygląda ona niczym płaska płaszczyzna morza. Nawet sami Irdowie nie potrafią odnaleźć wyspy jeśli Solinari nie jest w pełni. Wtedy właśnie ich ojczyzna wzywa ich, kierując statek wprost do rodzimego portu. Jeśli statek nie dotrze do portu zanim Solinari zakończy swe panowanie na niebie, najprawdopodobniej zaginie bez wieści na morzu.

Religia:
Irdowie uznają wszystkich bogów Krynnu, ale naturalnie czczą bóstwa dobra (chociaż niektórzy oddają także cześć bogom neutralności). Jednakże szczególnym uznaniem obdarzają Mishakal, gdyż to właśnie ona pobłogosławiła ich zdolnością zmiany formy, co umożliwiło im ucieczkę od swych wrogów. Boginią, której szczególnie się obawiają jest Takhisis, ponieważ to właśnie od niej Irdowie się odwrócili.

Język:
Irdowie posiadają swój własny, bardzo antyczny język, zwany po prostu Irda. Wielu posługuje się również innymi językami – w szczególności smoczym i językiem magii.

Źródło: Dragonlance - Races of Krynn
Tłumaczenie: Merlin222