Co by tu podpalić?
Co się najlepiej fajczy?
Okopy, głupio by było
Ktoś mógł tam się chować
Ale co ją to obchodziło?
Walka była, kto stoi w miejscu ten płonie
Bo ogień się gasi turlając.

Gdzieś tam przystojny elf biegał.

Aż dziw brał, że mistrzyni Kolegium Ognia, panna Kesselman - gdyż niezamężna była, co należało odnotować - nie zginęła w tym burdelu, jakim było pole bitwy. Nie szczędziła ognia niczemu, co miało wystarczająco nieszczęścia zbliżyć się do niej na wystarczającą odległość. Sama stąpała przez pożogę, której się nie imała, jakby sama stworzona była z ognia. Włosy jej żarzyły się porównywalnym blaskiem do płomieni zarówno z kostura jak i tych, które wyczarowywała bez opamiętania i jakichkolwiek zasad bezpieczeństwa czy rozsądku. Kto cenił swoje życie, trzymał się od niej z daleka, zarówno wróg jak i sojusznik.

— Podoba mi się twoja czupryna, dobry gust! — pochwaliła krasnoluda, który chyba zabłądził.

Nagle na polu bitwy pojawił się wielki, dwugłowy smok. Wyglądał na naznaczonego znamieniem Chaosu.

— Ha! Przerośnięta jaszczurka! Zobaczymy, czyje płomienie palą dotkliwiej!

Wyciągnęła coś malutkiego z torby przy pasie po czym zaczęła ruszać dłonią nad ogniem buchającym z kostura. Wyciągnęła smugę jego niekończącej się zawartości i kreśląc pasma wokół siebie, otoczała się gorejącą poświatą.


Akcja 1: splatanie magii z kosturem.
Akcja 2: rzucenie zaklęcia „Pancerz Eteru” ze składnikiem.

Jeśli uda się splatać, używa 2 Mag, jeśli nie, używa 3 Mag.