| Zastrzegam subiektywność swojej opinii.
Chociaż może tego po ocenach nie widać, mam pozytywne wrażenia z lektury tekstu. Jego długość jest bardzo przystępna w erze w jakiej przyszło pisarzom mierzyć się ze słabnącym poziomem skupienia potencjalnych czytelników.
Co najważniejsze, jest to dość pojemny treściowo tekst, skłaniający do przemyśleń. Specyficzna, chociaż zakorzeniona w pewnej konwencji stylistyka przywołuje na myśl tekst satyryczny, coś w rodzaju ulotki roznoszonej pocztą pantoflową w uniwersum gdzie taki zakon jest postrzegany - słusznie lub nie-jako narzędzie zbrojnego ucisku zwyczajnej ludności. Z drugiej strony pomyślałem, że być może narrator opisuje swoje własne życie z perspektywy dojrzałego starca, piętnującego swoją młodzieńczą głupotę.
Uzasadniając poszczególne elementy oceny:
Język - 2 - wszystko jest zrozumiałe, zostały też zastosowane pewne zabiegi dzięki którym nabiera on charakteru.
Spójność - 5 - trudno cokolwiek zarzucić w tym względzie. Jedyny zarzut jaki mógłbym postawić to taki, że spodziewać się było można dłuższego tekstu.
Kreatywność - 2 - temat i podejście dosyć konwencjonalne, zarazem poczyniono pewne starania żeby urozmaicić lekturę
Przekaz - 5 - według mnie, najmocniejszy punkt całego tekstu
Wrażenie ogólne - tutaj mogę się wyrazić bardziej precyzyjnie, niż pozwalają na to opcję w tabeli oceny. Daję między 3 a 4, ale trochę bliżej 4 niż 3 gdyż tak wynika z uśrednienia powyższych ocen: 2+2+5+5/4=3,66, nie ma nic co by pozwalało mi zakwestionować tę ocenę.
Może też wyjaśnię że dla mnie osobiście zastosowana skala nie równa się skali szkolnej czy studenckiej. Jest źle kiedy jest 0, kiedy jest 1 jest przeciętnie, dalsze oceny mają charakter pozytywny. Jest to skala która przyszła mi do głowy podczas pisania niniejszej opinii.
Kończąc opinię, stwierdzam że ten tekst mógłby się sprawdzić przystępny smaczek fabularny w jakiejś większej całości (na przykład na "książkę" w grze komputerowej.) |