Ziemowit był powolny, zwłaszcza że na nocne przechadzki wybierał się bez konia. Jednakże nawet zgubienie tłumu nie stanowiło tu przeszkody, gdyby nie znał drogi, gwar i wzywanie Boga bezbłędnie by go pokierowały. Wprawdzie nie chciał mieszać się z motłochem, ale miał uszy otwarte, więc musiał trzymać się blisko centrum wydarzeń. Praktycznie wszyscy niedawno przybyli Kainici zgromadzili się na miejscu zdarzenia, przypadek czy jednak coś więcej? Stary wampir jednakże dawno przestał wierzyć w takie przypadki, o czym wciąż przypominał mu pulsujący ból lewej nogi.
~”Diabeł”, nieludzko brzydki, straszliwie silny i bezwzględny… - Wyliczał w myślach zasłyszane detale, próbując w swoich zasobach wiedzy zarówno w zakresie przesądów, jak i tej prawdziwej dopasować coś do opisu.
~Strzygoń, wąpierz, Nosferatu, wilkołak… Dobra dość spekulacji, skup się. - Zganił się w myślach, by pozwolić woluminom jego pamięci na dopasowanie szczegółów, zamiast snuć zwykłe domysły. W międzyczasie dokuśtykał do dwójki swoich “krewnych”, którzy przesłuchiwali przerażonego strażnika.
-Sława Bohu. - Przywitał się z duchownym, kobiecie skinął głową. - Umiejętności nie posiadam, lecz dysponuję szeroką wiedzą, możliwe że uda mi się do czegoś dojść. - Odpowiedział na wezwanie, które wcześniej wygłosił zakonnik. - Jednakże jakem szlachcic, nie dam sobą komenderować. - Dał jasno do zrozumienia jak widzi swoją rolę w całym tym postępowaniu. Z jego głosu i postawy emanowało szlachectwo i majestat, któremu ciężko było odmówić siły. W tym czasie wciąż analizował fakty, szybko wykluczył istoty czysto zabobonne, których istnienia nie dało się potwierdzić.
~Zmiennokształtny lub Nosferatu to najbardziej prawdopodobni winowajcy, w obu wypadkach niebezpieczna sytuacja. - Podsumował w głowie.