Elaine wsłuchiwała się w miarowy stupot ludzkich nóg. Zdawał się układać w piękny taniec w rytm muzyki Magii. Czuła, że to nie była jej melodia, to nie jej instrumentami grano, jednak była piękna jak każdy taki utwór.
Sięgnęła do wiszącej na szyi, tuż obok zegarka monety i zaczęła przesuwać po niej palcami. To była piękna magia, silna, pełna charakteru. Chciała zrozumieć więcej, poznać więcej. Wsłuchiwała się w tykanie umieszczonych na korytarzu zegarów.
- Mniej niż pół… - Szepnęła do siebie, czując jak wszystko układa się we wspaniałą czasową całość. Widziała dystans jaki dzieliło zaklęcie od tej przedziwnej paniki. - … więcej niż ćwierć. 0,3..1..5..6..8..7 - wymieniała cyfry z zachwytem - … sekundy. - Uśmiechnęła się zadowolona z tej dokładności.

Zdjęła monetę z wisiorka i podrzuciła ją do góry. Moneta przez chwilę wirowała normalnie, by po paru ruchach zacząć kręcić się dziwnie. Musiała zobaczyć. Chciała zobaczyć, kim była osoba o tak bliskim jej przeznaczeniu i czy to ona wywołała to zamieszanie.

Moneta z dziurką zatrzymała się i wtedy na ułamek sekundy głowę Elaine zaatakowały setki wiadomości. Zobaczyła dziesiątki nici przeznaczenia i to jak splatają się w tym samym miejscu. W źródle tego czaru. Widziała lekarzy i pacjentów połączonych tym samym źródłem szaleństwa.


Moneta opadła wprost w dłoń Elaine. Kobieta zaczęła przesuwać nią między palcami. Aura, którą poczuła była przyjemna. Dawała poczucie zrozumienia, tej dziwnej jedności, jaką mogą odczuć osoby obdarzone tylko wielką empatią. Ta kobieta musiała być niesamowita. Elaine przypięła monetę do naszyjnika. Pozostawało pytanie. Czemu ukryła te informacje?

Nie czuła niepokoju, mimo już nibus zdawał się być najpotężniejszym na wyspie. Bez słowa ruszyła w stronę drzwi do interesującego ją pokoju.