Ledwie dzionek wstał, zanim kogut zaczął piać, Heike już czekał pod domem Schmidtów. Był zziębły jeszcze po ostatniej nocy, ale wytrwale czekał, głaszcząc leniwie Brona. Gdy tylko zobaczył Willa, wstał i uniósł rękę na powitanie.
- Hej, Will. Patrz, kogo znalazłem - klepnął w kolano, chcąc przywołać psa.

Will uśmiechnął się szeroko zobaczywszy swojego pupila. Kucnął a sporych rozmiarów kundel ruszył równie ucieszony w jego kierunku.
- Znalazłeś się, nicponiu - poczochrał Brona po głowie. -Dziękuję, że go przyprowadziłeś, gdzie go znalazłeś?

- Tam za wioską, niedaleko - wskazał w odpowiednim kierunku - Zeszłego wieczoru, zanim wróciłem do domu.
Widać było, że Heike niezbyt komfortowo czuł się w rozmowie w cztery oczy z Willem, szczególnie, że znowu kłamał. Sam nie wiedział po co.

-Dziwne - terminator kowalski przyjrzał się baczniej Heikemu. -Szukałem go wszędzie, przez ostatnie kilka dni… Musiał gdzieś dalej wywędrować. - dopiero wtedy zobaczył, że chłopak ma opuchnięty policzek i siniaka pod okiem.
Jego ojciec słynął z ciężkiej ręki, ale Will uznał, że to nie jego sprawa. Dlatego też postanowił nie pytać. Po prawdzie, nigdy za Heike nie przepadał, uważając, że jest leniwy i nie przykłada się do pracy. W każdym razie, teraz był wdzięczny, za to, że odnalazł jego psa.
-Jeszcze raz dzięki za odprowadzenie - podziękował tuląc psiaka. Pomyślał, że zwierzak musi być głodny, a on sam miał sporo pracy jeszcze do zrobienia.

Heike nie miał ochoty na dalszą rozmowę. Machnął jeszcze na pożegnanie dłonią, zrobił kilka kroków wciąż patrząc na psinę i wreszcie odwrócił się, żeby szybkim krokiem odejść w stronę łowiska. Było jeszcze sporo czasu do popołudnia, kiedy to chciał porozmawiać z Taffy, ale przedtem wolał nie zwracać niczyjej uwagi i po prostu pracować, jak ojciec tego wymagał.