Skaza, postanowił szukać schronienia dla całej czwórki, która znalazła się na nieznajomym terenie, było zimno i mokro. Kilkaset metrów od urwiska teren znów się podnosił, a wzgórze pokrywał gęsty last poskręcanych sosen i świerków, tak niepodobnych do tych które znał.
Nagle przeszył go dreszcz - dawno nie czuł już tego uczucia. Okręcił się dookoła nic jednak nie zauważył. Wiedział jednak, że ktoś go obserwuje - ktoś lub coś. Po chwili jednak wrażenie to ustało, a on sam kontynuował wspinaczkę leśną ścieżką wprost w kierunku groty którą widział w skale.
Wielka jama, z sufitu zwieszały się stalagmity ociekające wodą. Wszędzie ta wilgoć! Skaza rozejrzał się po jaskini sprawdzając, czy nie jest przypadkiem zamieszkana. Niczego jednak nie znalazł - niczego oprócz czarnych plam krwi i połamanych kości, które jednak odrzucił w głąb jaskini.

Po krótkich oględzinach, zaczął schodzić w dół. Swoją grupę zastał tam gdzie ich zostawił, powiedział im o znalezionej jaskini po czym ruszył znów pod górę wskazując kierunek marszu.


Noc przebiegła spokojnie, przynajmniej jeśli chodzi o nieproszonych gości. Nie spał jednak dobrze. Przez cały czas śniły mu się sny, o których wolałby zapomnieć. Jednak to było już za nim. Jak usłyszał przy posiłku Angela też miała złe sny. "Coś tu jest grubo nie wporządku" - pomyślał. Po czym zaczął jeść racje żywnościowe wyciągnięte z plecaka.
Szkoda, że nie miał wina - to na pewno poprawiłoby im nastroje.

Z na wpół pełnym żołądkiem - zagadał - To co robimy? Przydało by się ruszyć z tego przeklętego miejsca. Każda droga jest dobra, skoro nie wiemy gdzie jesteśmy i dokąd zmierzamy.