W końcu podjęto decyzję i ruszono w dół. Szlak dość śliski, ale wrodzona ostrożność goblinoidów, które często w takich terenach musiały żyć powstrzymała jakikolwiek wypadek. Snit'git trochę żałował, że wielki ork nie zaliczył gleby, ale z drugiej strony lepiej mieć takiego woja jak przyjdzie co do czego z brodaczami.

Koleś popatrzył na oblodzenia i wyobrażając sobie spadającego Okrutnika syknął.
- Bardziej od orków Snit'git nie znosić karypli.- Powiedział pod nosem goblin i ścisnął mocniej włócznię, którą właśnie przytrzymywał się podczas schodzenia po oblodzonych kamieniach przy rzece.

***

Noc w marszu niezbyt podobała się Snit'giteimu. Było zimniej niż w dzień. Jednak kazano iść to szli. Snit'git był wypoczęty to i problemu nie było. Często podczas wypraw musiał łazić długo z miejsca na miejsce i był przywykły.
Jedno było pocieszające dla goblina. Snit'git nie przepadał za słońcem w sumie jak każdy nocny goblin. W jaskiniach i tunelach górskich w których się wychował zawsze panowały ciemności. Niby krasnoludy też mieszkały w takich ciemnościach, ale mimo to lepiej się czuły w takich warunkach gobliny.

***

Dotarli na miejsce pobojowiska o świtaniu. Zieloni kuzyni leżeli na śniegu z poodcinanymi głowami. Zmiażdżonymi kończynami czy innymi śladami walki. Lekki strach przeszedł przez Snit'gita i stanął jak wryty rozglądając się czujnie z przygotowana tarczą i włócznią.
- Snit'git myśli, że to zasadzka.- Oznajmił kuzynom.
Po chwili upewniwszy się, że nikogo prócz trupów i ich samych nie ma zaczął przeszukiwać zwłoki kiedy Okrutnik dorwał małego Nozudga i cisnął nim ku wejściu do jaskini, której wcześniej nie zauważył.
Jak się w swojej pokręconej duszy ucieszył, że jest większy od snotlinga i orkowi nie przyszło na myśl by jego cisnąć.
- Snit'git będzie pilnować plecy jak Wy będzieta włazić.- Oznajmił i przybrał obroną postawę.