Boska Para
Religia stworzona przez Tricarnijską małżonkę Cesarza Imperium, Salkarię. Powstała z połączenia dwóch bóstw, Huliana i Hordan w jedno, o dwóch twarzach. Boska para jest patronem Imperium i ogniska domowego. Godne uwagi jest to, że odrzuca istnienie demonów jako osobnych bytów, uznając je za wytwory umysłu człowieka. Obecnie panująca religia Imperium, popularna w Syranthii, z uwagi na to że promuje rozwój filozofii.

Hordan, Pani Ciemności
Pani ciemności, nocy, magii, władczyni demonów. Jedyna religia niezakazana i otwarcie praktykowana w Tricarnii. Jej rytuały zawsze wymagają krwawych ofiar z ludzi, często są wyuzdane i zmysłowe, doprowadzające do szaleństwa z bólu i ekstazy. Zwykle przedstawiana jako kobieta-wąż, rzadko jako kobieta-skorpion.

Hulian, Pan Światła
Bóg światła, ognia, słońca, wiedzy. Patron kowali, rzemieślników, uczonych oraz wojowników. Wróg demonów, obrońca ludzkości. To jego kowale-kapłani opracowali żelazo i stal. Religia zakazana na wszystkich obszarach Imperium. Choć utraciło ono kontrolę nad wieloma obszarami, sam przepis prawa pozostał i ci którzy nadal wyznają boga kowali, wolą czynić to w ukryciu. Przedstawiany jako potężny, brodaty mężczyzna, czasem z głową lwa.

Etu, Matka Ziemia
Matka Wszechrzeczy, bóstwo wyznawane w południowych obszarach Dominiów. Najczęściej przedstawiana jako kobieta w ciąży, o szerokich biodrach, siedząca ze skrzyżowanymi nogami. Inną jej postacią jest młoda dziewczyna, tańcząca i sprawiająca, że podczas tańca wszystko rodzi się, rozwija i umiera gdy bogini przestaje tańczyć. Jednakże po odpoczynku taniec zaczyna się od nowa i cykl życia i odradzania się po śmierci trwa. Wszystkie rytuały obejmują modlitwy, tańce i śpiewy. Jest to także bogini silnie kojarzona ze współżyciem seksualnym. Kilkukrotnie jej wyznawcy odprawiają bachanalia na jej cześć, na niektórych obszarach Kyros funkcjonuje zwyczaj świątynnej prostytucji, gdzie kapłani i kapłanki oddają się nieznajomym w ramach religijnego obrzędu.

Uletu, Bawół
Bóg męskości i siły z Hebanowej Sawanny. Patron zdobywców, myśliwych i wojowników. Często przedstawiany w postaci ogromnego bawołu. W pozytywnym aspekcie opiekun i obrońca, w negatywnym łupieżca i niszczyciel.

Rakua-Thara, władca mórz
W odróżnieniu od innych bóstw, których wygląd i aspekty mogą się różnić między różnymi kulturami, Rakua-Thara ma te same postaci niezależnie od tego gdzie jest wyznawany. Jest to potworna istota, z wielkim rybim ogonem i dwoma torsami połączonymi z ogonem. Rakua to straszliwy potwór z rekinią paszczą i łuskowatą skórą, zaś Thara uśmiechnięta piekna kobieta z włosami tak delikatnymi, że niemal przezroczystymi. Rakua przedstawia niebezpieczne i przerażające aspekty morza, to władca rekinów, wraków, topielców, śmierci na morzu. Często wzywany przez piratów jako bóg rzezi i łupów. Rytuały dla Rakui zawsze odbywają się z poświęceniem ludzkiej ofiary. Marynarze wierzą, że pożera on dusze tych, którzy umrą na morzu, a nikt nie położy im na ciało białej muszelki. Dusze ludzi z muszlą są bezpieczne i po śmierci udają się podwodnego pałacu Thary. Thara reprezentuje pozytywne aspekty morza, sprowadza żywność i handel, jest patronką podróży oraz ocalonych z katastrof. Kult Rakui czasem traktuje kobiety jako pasywne a samą Tharę jako reprodukcyjny aspekt bóstwa, przez co jest zakazany na Ascai. W cywilizowanych miastach Rakui nie poświęca się rytuałów, cześć oddaje się Tharze.

Pan Grzmotów
Ponury, posępny i niedbający o nic bóg barbarzyńców z północy Dominiów. Jego wyznawcy wierzą, że przy narodzinach wdmuchuje on pierwszy oddech w płuca dziecka, dając mu siłę do życia i walki. Potem los czlowieka już go nie obchodzi. Nikt się do niego nie modli, bo nie odpowiada na modlitwy.