Ogolony mężczyzna zasępił się.
- Troppo problemo. Za dużo.
- Żaden problem fratello. Wszystko załatwimy.
Pocieszał go wąsacz w garniturze.
- Posprzątamy nasze podwórko. Trza się dowiedzieć kto zaopatrzył się ostatnio w sprzęt do zorganizowanej akcji zbrojnej. Pożyczę sobie ludzi, po pytamy tu i ówdzie. Zapukamy do kilku drzwi.
- Nie - zaprzeczył gładko ogolony patrząc z ukosa - Musimy się dogadać z resztą. Musimy umówić spotkanie na neutralnym gruncie. Niech chłopcy się rozejrzą po okolicy. Spróbujmy zebrać liderów liczących się grup w kościele Najświętszej Marii Panny. Za dwa dni. Dajmy im czas na oswojenie się z sytuacją. Pewnie winowajca ataku na “Lunapark” nie pojawi się.

Oczy “Gładkiego” powędrowały na bawiące się dzieci, które właśnie pokazywały jak grzecznie umieją się bawić tańcząc do muzyki z pianina.

- To ja zobaczę co z Lunaparkiem. Czy można coś odzyskać. Muszę się też rozejrzeć za inną lokalizacją - powiedział kolejny wąsacz.
- Bene, Bene. Weź ze sobą Sama. Dowiecie się, czy policja coś wie o sprawie - wtrącił “gładki”

- Myślę, że trzeba porozmawiać z tymi, którzy przeżyli. Czy pójdziesz ze mną Mateo? - zapytał ubrany w szarą koszulę z koloratką wąsacz.
- Też tak myślę. Z pewnością potrzebują kapłańskiej posługi.

Mimo wielkich ustaleń żaden z braci nie opuścił domu.Wszak były urodziny Mammi. Nie wypadało wyjść zanim wszyscy goście opuszczą mieszkanie. Ksiądz i gładki wsiedli do jednego samochodu. Wąsacz w białym garniturze wsiadł na motocykl, którym wyjechał z głośnym warkotem. Ostatni wyjeżdżał Luca. Musiał jeszcze zadzwonić do Sama, którego zazwyczaj było ciężko złapać.

***

- Boże, który jesteś Stwórcą człowieka oraz Panem życia i śmierci, bądź uwielbiony! Jeśli jest Twoją wolą, Panie, abym wyzdrowiał, to uwolnij go od tej choroby. Niech Duch Święty, którego otrzymał w sakramencie chrztu i bierzmowania, pomoże mu przyjąć Twoją świętą wolę. Niech On go prowadzi; niech go obdarzy męstwem, aby potrafił przyjąć i dźwigać Twój krzyż - recytował ksiądz trzymając pismo w prawej dłoni, a lewą czyniąc znak krzyża na czole rannego.

W tym samym czasie Mateo modlił się przy łóżku drugiego rannego. Modlił się w ciszy. Na koniec uczynił znak krzyża i dotknął człowieka.
- Bądź uzdrowiony.

Mężczyźnie poprawiło się. Choć za mało, żeby mógł wstać z łóżka. Za to za sprawą księdza Pan uczynił prawdziwy cud. Drugi z mężczyzn wstał będąc w szoku. Patrzył na księdza, który właśnie odpalał papierosa. Kapłan zaciągnął się i powiedział tylko zdzwionemu:
- Pan to uczynił.
- Powiedzcie co tam zaszło - przeszedł do rzeczy Mateo.
- Setki. Setki ich były. Bestie. Nieludzkie. O kłach długich na łokieć - powiedział ten bardziej ranny, po czym się rozkaszlał.
- Tak? A Ty co masz do dodania? - Kontynuował przesłuchanie Mateo.
- Byli szybcy. Wyrywali ludziom serca i wypijali z nich krew.
- I były ich setki? Przysięgniesz to na rany chrystusowe? Na rany tego, który za sprawą Giovanniego cię uleczył? - Ton głosu Mateo wydawał się spokojny. Ale było w nim coś takiego, co spowodowało, że dopiero co cudownie uleczony mężczyzna pokrył się potem.
Nagle rzucił się z łóżka na klęczki, objął w pasie księdza Giovanniego i rozpłakał się jak dziecko.
- Ojcze! To były demony. Demony z piekła. Luisa gołymi łapami rozerwały. Strzelaliśmy, ale bez efektu. Każdy zdawał się być w kilku miejscach jednocześnie. Nie wiem ilu ich było. Nie wiem.
Giovanni pogładził go po głowie i powiedział:
- Wszystko będzie dobrze synu.
- Jeżeli to demony, to pamiętaj, że po naszej stronie jest Bóg. Czyż imię Archanioła Michała nie znaczy “Któż jak Bóg’. Nikt się nam nie przeciwstawi, a już na pewno nie słudzy złego - rzekł Mateo próbując poprawić morale rannych mężczyzn.
- Pan już raz strącił Lucyfera z nieba do piekła. Strąci też piekielny pomiot.

Poczuł to wyraźnie.
Nagłą zmianę w nastrojach ludzi sprawdzających miejsce masakry.
Dwójka cudem ocalałych zwróciła na niego spojrzenia, spoglądając z wiernym oddaniem.
- Si, si, signore! - kiwali równo głowami.
Wlał w ich serca nadzieję i poczucie bezpieczeństwa, wbijając światło w mrok ich słabych dusz.

***

Stali przy samochodzie. Zbierało się na deszcz. Mateo oddychał ciężko. Giovanni palił rozmyślając.
- Zadzwonię do Katji - powiedział w końcu Mateo.
- Zadzwoń. - Ksiądz z akceptacja pokiwał głową i wypuścił dym. - Wszak jesteś Inkwizytorem. Widzi mi się, że czas ruszyć z krucjatą.

***

- Słucham - powiedział wibrujący alt kobiety po drugiej stronie słuchawki.
- Tu Mateo, potrzebuję żebyś porozmawiała w moim imieniu ze starszymi.
- Mhm - zaintonowała przeciągle - a cóż potrzebuje mój Lew?
- Ktoś nas zaatakował. Ktoś, kogo moi ludzie opisują jako bestię z wielkimi kłami pijącymi krew z serc wyrwanych prosto z piersi.
- Mów dalej Inkwizytorze.
Mówił. Opowiedział wszystko czego się dowiedzieli wraz z Księdzem.

***

Wrócił do domu i położył przed sobą różaniec wyjęty z kieszeni. Zdjął marynarkę. Z kabury na szelkach wyjął pistolet z perłową rękojeścią i wizerunkiem Matki Boskiej. Uklęknął i zaczął odmawiać modlitwę. Miał chwilę, zanim zaczną do niego wracać bracia z raportami.
- Ave Maria, gratia plena…