Swego czasu podróżując po wschodnich rejonach Imperium Berwin spotkał pewnego barda, który się nazywał Brecht. Miał on na imię bodajże Berthold. Całkiem zdolny. Napisał nawet operę, za którą dostał jedynie trzy pensy. Kiepsko, bo zleceniodawca nie był zadowolony.

Berwinowi akurat się podobało. Szczególnie fragmenty o pewnym nożowniku:

A w Reiku toń zieloną
Wpada nagle ten i ów.
Czy to dżuma, czy cholera?
Nie, to Berwin krąży znów.

Szło to jakoś tak. Co prawda von Brecht nie przypominał z wyglądu barda, tylko typowego szlachetkę dumnego, jak świnia z klocem. Berwin poczuł do niego instynktowną niechęć. Zwłaszcza po tym, jak "pan baran" zwrócił się do Elmera.

Póki co jednak tylko się przyglądał. Przez skórę czuł, że z von Brechtem będą mieli kłopoty.