Śniły się Annie dziwne sny. Wpierw Oldrzych, z piersią nagą, ale pod bronią, hełm zdjął z głowy i trzasnął nim w szylkretowy stoliczek w salonie jej frydlanckiej komnaty. Chciała mu się w ramiona rzucić, ale wtedy on wyrzuty począł jej czynić gorzkie a gniewne, że nie odebrała jego listu.
Potem zaś stała obok krzesła, na którym zasiadał jej małżonek, a przed nimi stała Clotilde. Śliczna, blada, a odziana tak, że równie dobrze mogłaby się rozebrać. Jej biodra ledwo skrywał szeroki pas z czarnej skóry i Anna była pewna, że gdyby dziewka się pochyliła, sromotne części wyjrzałyby na świat w całej krasie. Zerknęła na Oldrzycha, ale ten zdawał się nie zwracać uwagi.
- Egzekutor klanu Brujah przybędzie jutrzejszej nocy – oznajmiła Clotilde, a głos miała twardy i zaczepny.

Otworzyła Anna oczy i zobaczyła Clotilde. W czepku, zgrzebnej sukni i gorseciku opiętym na gieźle. Służka patrzyła jej w oczy z wyczekiwaniem i niecierpliwością. Czyli tak, jak powinna.
- Pani musi wstać! Wielkie zamieszanie!
Anna potrzebowała chwili, by poruszyć zmartwiałymi członkami. Uderzyła ją cisza, a wszak pełno ich tu było, czyżby wszyscy rozbiegli się po zamku.
- Wszyscy pobiegli – potwierdziła Clotilde, już z suknią w rękach przy łożu. - Pan Libor pojechał, po tamtych, co ich mian przepomniałam. I wrócił zaraz, bo ich spotkał pod zamkiem zaraz. Wpadł tu i powiedział, że wszyscy przyjechali, i razem, i ze sługami, i zwierzętami, i… wszyscy pobiegli zobaczyć. I listy mam do pani, o!
Rzeczone listy wyciągnęła zza gorsetu.

Cytat:

Spotkanie z księżną nie odbędzie się. S.

Cytat:

Jednak skusiło mnie twe polowanie. Spotkajmy się. Bożywoj Skrzyński

Cytat:

Moja droga, odwiedź mnie dziś w mych komnatach, powspominamy stare czasy. Całuję Gertruda z Gryfitów

Cytat:

Anusiu, słodki mój daktylu, Gangrele hospodara obrażają, tumult aż pod stropy, a tobie niewinnej snu to nie mąci? Czekam na ciebie niecierpliwie. Przyjmij te drobne oznaki mej atencji. Pasza Hamza

Cytat:

Droga Anno, dramatycznie mnie ubodło, żeś mnie wczoraj porzuciła na rzecz Nosferatu. Czyżbym się czym naraził? Pozwól się wytłumaczyć. Jules

Clotilde rozłożyła na łożu powłóczystą szatę, pomarańczową z odcieniami czerwieni i złotym haftem o roślinnym wzorze.
- Dziwna jakaś – oceniła.
Bo wschodnia, pomyślała Anna.
- Otokar też poszedł oglądać Gangreli oglądać?
- Niee – Clotilde zmarszczyła drobną twarzyczkę. - Polazł gdzieś trzy godziny temu.