- Tak. - przytaknął syn zmarłej. - Artur Lindmann… jestem przygnębiony. Sieroctwo nie jest przyjemnym uczuciem.

Artur nie miał ochoty rozmawiać z księdzem nie teraz. Chciał chwili spokoju, skupienia. Wolałby porozmawiać z kimś innym. Nie z klechą. Ale niegrzecznie byłoby od razu przerwać rozmowę, dlatego postanowił, że chwilę wytrzyma. Nawet jeśli to tylko zdawkowa grzecznościowa rozmowa.

Teraz pewnie czeka go kilkanaście takich rozmów. Przyjdą zaraz inni uczestnicy pogrzebu i zaczną składać mu kondolencje. Mało znaczące rozmowy z których i tak niewiele wynika. Artur jako psychoanalityk lubił rozmawiać, ale o pryncypiach, rzeczach istotnych dla życia. Lubił rozmawiać o sprawach intelektualnych, książkach, uczuciach, ale na spokojnie w miejscu ustronnym i w cztery oczy.

- Jak daleko znajduje się ten cmentarz, który upodobała sobie moja matka? - zapytał księdza Adama, ale było to tylko grzecznościowe pytanie. Na podtrzymanie rozmowy.