„Szkoda babuszki. I jabłek” - pomyślał Dymitr. Przez własne doświadczenia z dzieciństwa nie lubił takich osobników, którzy dzięki swej sile dominowali innych. Ale co zrobić - babuszka znała zasady i podjęła ryzyko. Stawanie w jej obronie nie miało sensu. Mimo to podświadomie umysł Rawłyka już pracował na pełnych obrotach na wypadek, gdyby Ci dwaj posunęli się dalej, niż kilka ciosów. Nie, nie miał zamiaru się z nimi bić. I nie miał zamiaru odwoływać się do ich litości. Zerknął na towarzyszy zastanawiając się, co o tym myślą. Sam wzruszył ramionami dając im do zrozumienia, że to, co się tutaj dzieje, nie jest ich sprawą.