Kiedy ich gospodarz prezentował dziwaczne istoty mające 'być ich przewodnikami, Rodrik zmarszczył brwi, dla niego cała ta "Iskierka" i "Stuk Puk" wyglądali bardziej na zabawki dla dzieci niż wiarygodnych przewodników. Rodrik starał się tego nie pokazywać, ale odczuwał niepokój, kiedy kładli się w fotelach, by za chwilę opuścić ciała i przenieść się do innej, obcej sfery, nerwowo zacisnął pięści. Nie miał żadnej kontroli nad tym, co będzie się z nim działo, bym kompletnie zdany na łaskę Danelora. Czarodziej nie miał powodu by ich zdradzić, ale mimo to sytuacja była do niego niekonfortowa. Przynajmniej jeżeli misja się powiedzie, nie tylko potężny mag będzie jego dłużnikiem, ale zyska uznanie u arystokratki Uru-Hai, musiał wykorzystać tę szansę. Nie mógł pozwolić sobie na okazanie strachu ani słabości.

Kiedy nagle znaleźli się w sferze Danelora, przyglądał się z fascynacją obcemu świata, podobnego do Orchii, a jednocześnie obcemu. Wyglądające na opustoszałe miasto wywierało dziwne wrażenie. Spojrzał na towarzyszy, najemnik i zapatrzony w swoją sztukę nekromanta nie budzili jego zaufania, będzie musiał mieć na nich oko. Ostrożnie poklepał a potem wsiadł na jednego z rumaków, wydawał się równie dobrze ułożony jak te szkolone do walki z rycerstwem.

Słusznie mówisz Pani, mieliśmy udać się do miasta i znaleźć pomieszczenie z dwoma lustrami. Rozumiem, że przewodnik Danelora może nas tam zaprowadzić. - Skinął głową Tan Arrecie w geście szacunku.