lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Markus · 11-07-2007, 15:03

– Widzicie dzieci, nie chciałbym wam zbytnio psuć dobrego humoru i poczucia bezpieczeństwa, ale osobiście złapałem już niezliczoną ilość spiskowców od siedmiu boleści, którym wydawało się że nikt ich nie słyszy, a we własnym towarzystwie mogą mówić wprost.

Sephiroth trochę się zawiódł. Co prawda nie przepadał za pozostawaniem w centrum uwagi, ale po pozostałych spiskowcach oczekiwał zupełnie innego zachowania. Szczególnie po magu spodziewał się jakiejś mądrej uwagi. Najwyższy Egzekutor przez moment rozważał, czy powinien kontynuować tą dyskusje i w końcu doszedł do wniosku, że rozmowa z półczłowiekiem, coraz bardziej go bawi.

- Nie martw się dziecko. Kto, jak kto, ale ty nie jesteś wstanie popsuć mojego humoru. Zastanawiam się ilu z tych zdrajców ukrywało się w miejscu całkowicie odciętym od magii, gdzie nawet najpotężniejsi bogowie nie zdołaliby podejrzeć ich, czy podsłuchać dzięki swoim mocom. Chyba zapomniałeś gdzie jesteśmy- o „Oku Zapomnienia” wie tylko garstka osób i raczej w niczyim interesie nie leży zdradzanie jego położenia. Zresztą, nawet gdyby ktoś nas podsłuchiwał, to twoje słowa... zaraz jak to szło? „Kontrolowane przejęcie władzy”, tak? No w każdym razie, wszyscy szpiedzy którzy to usłyszeli już są w drodze do swoich pracodawców. No, ale skończmy tą jałową dyskusje i zajmijmy się ważniejszymi sprawami. Dalej Venefi’cusie, kontynuuj. Wyglądasz na osobę, która ma wiele wartościowych rzeczy do powiedzenia.

Głos Najwyższego Egzekutora, jak zwykle zimny i obojętny, doskonale pokazywał nastawienie Sephirotha. Cała ta sytuacja była dla niego zabawna. Pięciu indywidualistów, a każdy z nich potężny i wpływowy, wszyscy zgromadzeni w jednym tajemniczym miejscu, próbujący dojść ze sobą do porozumienia i ułożyć wspólne plany. Suto zastawiony stuł, pokorne powitanie tuż przed wejściem i wszystkie te mowy, na pozór całkiem miłe, bynajmniej jak na istoty mieszkające w Piekle, a w rzeczywistości wręcz ociekające trucizną. Przecież każdy z tu obecnych chciał tylko jednego... lodowego tronu Cani. Sephirotha zastanawiało po co udawać, że jest inaczej?

Najwyższy Egzekutor ze spokojem wysłuchał dalszych przemów „towarzyszy”. Pomysł zdobycia artefaktu wydał mu się dość interesujący, choć miał parę istotnych wad. Jednak pomimo nich, wciąż był wart przedyskutowania i przemyślenia. Właśnie Sephiroth po raz kolejny miał zamiar wtrącić się do dyskusji, gdy z cienia wynurzył się Mephistian. Najwyższy Egzekutor wysłuchał słów okaleczonej istoty. Trudno było powiedzieć jakie emocje wzbudził w nim widok pokiereszowanego ciała, słowa Mephistiana i jego zachowanie. Kaptur głęboko nasunięty na twarz uniemożliwiał rozpoznanie jej wyrazu... właściwie nawet uniemożliwiał jej dostrzeżenie.

Gdy Mephistian odsunął się od Venefi'cusa, Sephiroth ruszył w kierunku sługi Mammona. Powoli zaczął zataczać wokoło niego kręgi, utrzymując niewielką odległość. Kaptur odwrócony w kierunku Mephistiana unosił się i opadał, gdy Sephiroth uważnie oglądał każdą bliznę, oparzenie, czy jakikolwiek inny ślad tortur, jaki szpecił Mephistiana, a nie był zasłonięty przez ubranie. Najwyższy Egzekutor wyglądał jak fachowiec podziwiający efekty cudzej pracy. Sephiroth często stosował tortury, wręcz wyniósł tą umiejętność do rangi sztuki i teraz z podziwem oglądał kunszt innego mistrza. Gdyby ktokolwiek mógł zobaczyć teraz wyraz jego twarzy nie dostrzegłby odrazy, lecz dziwny, wypaczony rodzaj fascynacji.

Gdy w końcu Sephiroth zatoczył pełne koło i zatrzymał się przed Mephistianem, Najwyższy Egzekutor wyszeptał coś do okaleczonego diabła, tak cicho, że tylko on zdołał to usłyszeć.

Następnie Sephiroth odleciał od Mephistiana i odezwał się ponownie, tym razem głośno, żeby wszyscy go słyszeli.

- Chyba nie doceniasz Mefistofelesa. On nie ufa nikomu i wątpię, żeby kiedykolwiek zaufał. Szanse na to, żeby znaleźć odpowiedniego kandydata są prawie żadne, choć oczywiście mogę spróbować. Venefi’cus nie nadaje się, głównie dlatego, że Mefistofeles od razu dowiedziałby się, w czyjej jest służbie i uznałby to za kolejny spisek Belzebuba. Zresztą nawet gdyby uwierzył, że Euxin zdradził swojego dawnego pana, to tym bardziej by mu nie ufał. W końcu skoro raz zdradził swojego władcę, mógłby zrobić to po raz drugi.

11-07-2007, 15:03	#9
Markus Reputacja: 1	– Widzicie dzieci, nie chciałbym wam zbytnio psuć dobrego humoru i poczucia bezpieczeństwa, ale osobiście złapałem już niezliczoną ilość spiskowców od siedmiu boleści, którym wydawało się że nikt ich nie słyszy, a we własnym towarzystwie mogą mówić wprost. Sephiroth trochę się zawiódł. Co prawda nie przepadał za pozostawaniem w centrum uwagi, ale po pozostałych spiskowcach oczekiwał zupełnie innego zachowania. Szczególnie po magu spodziewał się jakiejś mądrej uwagi. Najwyższy Egzekutor przez moment rozważał, czy powinien kontynuować tą dyskusje i w końcu doszedł do wniosku, że rozmowa z półczłowiekiem, coraz bardziej go bawi. - Nie martw się dziecko. Kto, jak kto, ale ty nie jesteś wstanie popsuć mojego humoru. Zastanawiam się ilu z tych zdrajców ukrywało się w miejscu całkowicie odciętym od magii, gdzie nawet najpotężniejsi bogowie nie zdołaliby podejrzeć ich, czy podsłuchać dzięki swoim mocom. Chyba zapomniałeś gdzie jesteśmy- o „Oku Zapomnienia” wie tylko garstka osób i raczej w niczyim interesie nie leży zdradzanie jego położenia. Zresztą, nawet gdyby ktoś nas podsłuchiwał, to twoje słowa... zaraz jak to szło? „Kontrolowane przejęcie władzy”, tak? No w każdym razie, wszyscy szpiedzy którzy to usłyszeli już są w drodze do swoich pracodawców. No, ale skończmy tą jałową dyskusje i zajmijmy się ważniejszymi sprawami. Dalej Venefi’cusie, kontynuuj. Wyglądasz na osobę, która ma wiele wartościowych rzeczy do powiedzenia. Głos Najwyższego Egzekutora, jak zwykle zimny i obojętny, doskonale pokazywał nastawienie Sephirotha. Cała ta sytuacja była dla niego zabawna. Pięciu indywidualistów, a każdy z nich potężny i wpływowy, wszyscy zgromadzeni w jednym tajemniczym miejscu, próbujący dojść ze sobą do porozumienia i ułożyć wspólne plany. Suto zastawiony stuł, pokorne powitanie tuż przed wejściem i wszystkie te mowy, na pozór całkiem miłe, bynajmniej jak na istoty mieszkające w Piekle, a w rzeczywistości wręcz ociekające trucizną. Przecież każdy z tu obecnych chciał tylko jednego... lodowego tronu Cani. Sephirotha zastanawiało po co udawać, że jest inaczej? Najwyższy Egzekutor ze spokojem wysłuchał dalszych przemów „towarzyszy”. Pomysł zdobycia artefaktu wydał mu się dość interesujący, choć miał parę istotnych wad. Jednak pomimo nich, wciąż był wart przedyskutowania i przemyślenia. Właśnie Sephiroth po raz kolejny miał zamiar wtrącić się do dyskusji, gdy z cienia wynurzył się Mephistian. Najwyższy Egzekutor wysłuchał słów okaleczonej istoty. Trudno było powiedzieć jakie emocje wzbudził w nim widok pokiereszowanego ciała, słowa Mephistiana i jego zachowanie. Kaptur głęboko nasunięty na twarz uniemożliwiał rozpoznanie jej wyrazu... właściwie nawet uniemożliwiał jej dostrzeżenie. Gdy Mephistian odsunął się od Venefi'cusa, Sephiroth ruszył w kierunku sługi Mammona. Powoli zaczął zataczać wokoło niego kręgi, utrzymując niewielką odległość. Kaptur odwrócony w kierunku Mephistiana unosił się i opadał, gdy Sephiroth uważnie oglądał każdą bliznę, oparzenie, czy jakikolwiek inny ślad tortur, jaki szpecił Mephistiana, a nie był zasłonięty przez ubranie. Najwyższy Egzekutor wyglądał jak fachowiec podziwiający efekty cudzej pracy. Sephiroth często stosował tortury, wręcz wyniósł tą umiejętność do rangi sztuki i teraz z podziwem oglądał kunszt innego mistrza. Gdyby ktokolwiek mógł zobaczyć teraz wyraz jego twarzy nie dostrzegłby odrazy, lecz dziwny, wypaczony rodzaj fascynacji. Gdy w końcu Sephiroth zatoczył pełne koło i zatrzymał się przed Mephistianem, Najwyższy Egzekutor wyszeptał coś do okaleczonego diabła, tak cicho, że tylko on zdołał to usłyszeć. Następnie Sephiroth odleciał od Mephistiana i odezwał się ponownie, tym razem głośno, żeby wszyscy go słyszeli. - Chyba nie doceniasz Mefistofelesa. On nie ufa nikomu i wątpię, żeby kiedykolwiek zaufał. Szanse na to, żeby znaleźć odpowiedniego kandydata są prawie żadne, choć oczywiście mogę spróbować. Venefi’cus nie nadaje się, głównie dlatego, że Mefistofeles od razu dowiedziałby się, w czyjej jest służbie i uznałby to za kolejny spisek Belzebuba. Zresztą nawet gdyby uwierzył, że Euxin zdradził swojego dawnego pana, to tym bardziej by mu nie ufał. W końcu skoro raz zdradził swojego władcę, mógłby zrobić to po raz drugi. Ostatnio edytowane przez Markus : 11-07-2007 o 15:06.