Wyświetl Pojedyńczy Post
Stary 19-09-2018, 23:09   #16
Gryf
 
Gryf's Avatar
 
Reputacja: 1 Gryf ma wspaniałą reputacjęGryf ma wspaniałą reputacjęGryf ma wspaniałą reputacjęGryf ma wspaniałą reputacjęGryf ma wspaniałą reputacjęGryf ma wspaniałą reputacjęGryf ma wspaniałą reputacjęGryf ma wspaniałą reputacjęGryf ma wspaniałą reputacjęGryf ma wspaniałą reputacjęGryf ma wspaniałą reputację
- Lepiej, żebyś był tak dobry, jak mówił Pies, doktorku – wzrok bazyliszka Uccoz znów zatrzymał się na Tito.

- Czegoś potrzebujesz? – Pies spojrzał pytająco na Tito. – Wiesz, kim jest nasz gość, prawda?

- Patrone. - Tito z szacunkiem skinął głową Uccozowi po czym, bez słowa więcej, podszedł do rannego ze swoim podręcznym "zestawem naprawczym". Odlepił zakrwawioną koszulę i delikatnie uniósł prowizoryczny opatrunek. - Spirytus. Plastikowa zielona beczka w piwnicy. I zagotujcie mi wrzątek. Dwa osobne naczynia. - Rzucił w bliżej niesprecyzowanym kierunku za swoimi plecami.

Gruby Alfredo zaczął przygotowywać wszystko, co było potrzebne. Pomagał mu jeden z ludzi Eusebio. Sam Uccoz obserwował Alvareza spokojnie, jakby właśnie nie wykrwawiał się na kanapie w obskurnym domu na przedmieściach.
- Cigarrillo! - rozkazał.

To co się ukazało po odsunięciu prowizorycznego opatrunku wywołało na twarzy Tito niewesoły grymas. Uccoz oberwał w ramię i pierś. Kula w piersi - niegroźna, ale trzeba ją wyjąć, chociaż przydałoby się prześwietlenie, ta w ramieniu - utkwiła w kości, rozwalone mięcho - poważna sprawa. Alvarez czym prędzej wziął się za przemywanie, prowizoryczne szycie i ponowne nakładanie świeżego opatrunku.

- Powiem krótko, senior Uccoz, to wygląda gównianie. - Dociągnął nić kątem oka obserwując na ile bolesne było to dla pacjenta, nie z troski, a z potrzeby monitorowania jego funkcji życiowych. - Jeśli chce pan żyć, nie możemy robić operacji w tej melinie. Za pańskim pozwoleniem, zadzwoniłbym do mojego człowieka w szpitalu, potrzebujemy sali zabiegowej, a przynajmniej sprzętu.

- Czy to zaufany człowiek?

- Tak. - odpowiedział Tito po prostu.

- Daleko do niego?

- Clinica Juan Pablo II, ma też własną praktykę na obrzeżach miasta, ale nie jestem pewien czy ma wszystko czego mi trzeba w gabinecie. Ręczę za tego człowieka. Jeśli patrone wyrazi zgodę, logistykę ustalimy już gdy się z nim skontaktuję.

- Dzwoń.

Człowiek Uccoz podał szefowi papierosa. Alvarez wstukał numer Telefonu, po czym po wymianie uprzejmościowych powitań przeszedł od razu do rzeczy.

- Palbo, jest bardzo pilny temat. Mam tu ciężko rannego, potrzebuję sali operacyjnej na jakiś czas. Przydałby się też rentgen. Dyskretnie. Najwyższy priorytet.

- Teraz. W dzień? Cholera. Będzie trudno. I może kosztować.

- Tak, też wolałbym zaczekać do nocy, ale obawiam się że nie mamy tyle czasu. Posmarujemy komu i ile będzie trzeba. - dla formalności pytająco spojrzał na Psa.

- Pieniądze nie są problemem. - wtrącił Eusebio Uccoz. - Powiedz twojemu kumplowi że dostanie, ile będzie chciał. Powiedzmy sto tysięcy dolarów na początek i dwa razy tyle, jak zamknie temat. Węże też mogą liczyć na moją wdzięczność. Jeśli sprawa zostanie załatwiona dyskretnie dostaniecie pięć milionów dolarów. Na początek.

Przez chwilę nawet przywykłemu przez dekady pracy w kartelach Tito kwota odebrała mowę. Odchrząknął i na spokojnie podjął rozmowę:

- Sto tysięcy na wejście i drugie za zamknięcie tematu. Tak, dolarów. Amerykańskich.

- Dobra. Szykuję salę. Podjedź od strony podjazdu dla karetek. Za kwadrans.

Tito pożegnał się i rozłączył. Rozejrzał się po pomieszczeniu.
- Pojedziemy furgonetką, potrzebuję czterech chłopaków, użyjemy materaca jako noszy. Jadę z senior Uccozem na tyłach, potrzebujemy sprawnego kierowcy, ale nie wariata. - Rozejrzał się po ochroniarzach. - No dalej panienki, mueve el culo, stół operacyjny czeka.
 
__________________
Show must go on!
Gryf jest offline