Troll zaśmiał się, co zabrzmiało jakby ktoś pokręcił kamieniem młyńskim. Eliona nie wiedziała, czy tak się śmieją wszystkie trolle, czy tylko ten, na którego miała pecha się natknąć, od dawna nie miał okazji do śmiechu.

- Szczególnie ty, dziecię elfów - powiedział, gdy się wreszcie uspokoił - powinnaś wiedzieć, że dekrety nie umierają wraz z tymi, co je wydali. Można je jedynie odwołać kolejnym dekretem.

- Cena nie podlega negocjacjom - mówił dalej - i każdy, kto chce przejść przez ten most, musi ją zapłacić. Nawet próba przejścia bez uiszczenia opłaty jest przestępstwem i musi zostać zgłoszona do najbliższego posterunku Czerwonej Straży. - Zhorj mówił nieco monotonnym tonem, jakby powtarzał te słowa po raz tysięczny. Co pewnie byłoby sporym niedomówieniem, biorąc pod uwagę to, że swą służbę pełnił już ponad sto pięćdziesiąt lat.

- Pomocy nie potrzebuję - stwierdził, odrzucając ofertę dziewczyny. - Jeśli ktoś nie ma srebra, może płacić złotem czy miedzią. - Troll uzupełnił swą wypowiedź o oczywistą oczywistość. - No i można też zapłacić w naturze.