Na widok wyłaniającej się konstrukcji Eliona aż podskoczyła z radości.

- Widzisz Vares, teraz już wiemy, ta droga prowadzi do chaty. Jest dosyć mała, więc z pewnością nie napotkamy w niej trolla.

- Ucieczki są zdecydowanie wyczerpujące, ale w sumie, to co ty możesz o tym wiedzieć? – dodała elfka, spoglądając z przekorą na siedzącego wygodnie na jej ramieniu nietoperza.

- Ciekawe tylko, czy jest zamieszkała, jak myślisz? – Eliona podrapała się po głowie i nie czekając na jakąkolwiek reakcję ze strony skrzydlatego przyjaciela, ruszyła żwawo w kierunku chaty.

Stanęła przez chwilę przed wejściem, wahając się, po czym niepewnie zastukała do drzwi.

- Mam nadzieję, że ktoś nam otworzy, uciekinierka i włamywaczka jednego dnia to stanowczo za dużo, nawet jak dla mnie – wyszeptała do siebie Eliona, po czym jej wzrok wbił się, w niemym oczekiwaniu, w surowe drewno drzwi.

Ciche stuk-puk pozostało bez odpowiedzi.

Zniecierpliwiona Eliona zastukała głośniej, jednocześnie zadając pytanie.

- Czy ktoś tam jest?

Odpowiedziała jej cisza.

- No to pięknie, Vares, matka przełożona będzie z pewnością ze mnie dumna - odparła dziewczyna, naciskając dłonią klamkę.