| |  Sesja w języku angielskim
Z powodu nagłego ataku inspiracji zacząłem planować nową sesję. Rozpisuję do niej własną mechanikę w prześwitach wolnego czasu i postanowiłem napisać ją w języku angielskim, abym mógł z niej korzystać w interakcji z każdym moim znajomym.
Z tego powodu zacząłem zastanawiać się nad przeprowadzeniem całości w języku angielskim. A przynajmniej części opisowej.
Moja znajomość języka jest na poziomie "profesjonalnym". Używam angielskiego zawodowo, ale mam za sobą edytorów, którzy regularnie mnie besztają za błędy. Ponadto rodzaje tekstów, które piszę, są bardzo schematyczne, więc nie zostawiają dużo miejsca na praktykę.
Ideą sesji byłoby wymienienie się słownictwem anglojęzycznym i wskazanie oraz wymęczenie błędów, które możemy posiadać, taka wspólna nauka połączona z rozrywką. Ryzykiem sesji jest, że podzielimy się błędnymi nawykami, a nie poradami.
Jeżeli chodzi o samą sesję, byłaby to eksploracyjna przygodówka osadzona w piekle. Postacie graczy byliby ludźmi którzy umarli na tyle dawno, że przywykli do piekielnego krajobrazu i prowadzą w nim względnie normalne życie, chowając się w ostojach ludzkiego społeczeństwa przed panoszącymi się, głodnymi demonami. Narracyjnym zaczepem byłoby szukanie drogi na wyjście z piekła. Panowałby klimat grozy, groteski i okazjonalnego horroru, ale z powodu doświadczenia postaci graczy nie byłby to żaden fetyszystyczny świat. Powiedziałbym, że szykuje się demoniczna postapokalipsa, z piekłem opartym o wszystkie pomysły z religii, jakie mi się spodobają. Chrześcijańską podstawę wzbogacę hinduizmem i buddyzmem i może czymś jeszcze. Nie ukrywam, że z miłością będę plagiatował Digital Devil Saga i Shin Megami Tensei, jeżeli ktoś zna te klasyki.
Gra będzie się odbywać na oryginalnym systemie, w którym walka przebiega możliwie szybko, aby można było odbywać jej więcej bez zmęczenia. Mam zamiar ujawnić mechanikę dopiero po starcie sesji, ale przykładowo, potwór zaatakowany przez gracza nie będzie miał swojej tury, jego ruch zostanie zdeterminowany już przez rzut gracza, tnąc długość jednej rundy w walce o ilość graczy. Nie będzie też chodzenia po mapie, po prostu klasyczne formacje front i tył.
Potyczki rozgrywałyby się na czacie programu discord, który będzie dodatkowym wymaganiem do rozgrywki. Gracze dyskutowaliby swoje tury po polsku i wysyłali mi swoje deklaracje. Ja bym wszystko przeliczał, dawał log z wyniku rundy i czekał na następne decyzje, aż gracze wygrają potyczkę (lub umrą. To piekło. Umrzeć na stałe się nie da, ale tymczasowo jest łatwo). Gdy walka się skończy, wyznaczałbym gracza, który opisałby fabularnie przebieg walki na dokumencie gry, lub przydzielał każdemu graczowi obowiązek opisania, jak zabija danego potwora. Opisy te robilibyście z moim minimalnym nadzorem (Nie, zardzewiały sztylet i 10 siły nie starczy, aby przeciąć demona na pół). W ten sposób jest więcej zabawy (pisania), szybsza rozgrywka i lepsza praktyka. Jeżeli ktoś grał w darmowy RPG Wushu The Ancient Art of Action Roleplaying, to mógł się z takim procesem wcześniej spotkać. Różnica jest taka, że u mnie będzie więcej mechaniki, zbliżonej do klasycznych turowych RPG z dawnych, dawnych lat.
Sceny niebitewne odgrywałyby się tradycyjnie w dokumencie google. Gracze zostawialiby odpisy o długości od linijki do paragrafu tekstu, a przy konieczności wykonywali rzuty.
Początek sesji byłby prawdopodobnie po nowym roku, bo wtedy ma mi się poluzować grafik, a w najgorszym wypadku po sesji studenckiej. Planowo zabawa dla grupy od 4 do 6 graczy. Spróbowałbym też zaprosić paru moich anglojęzycznych znajomych do gry, ale nie mogę zagwarantować ich obecności. |