- Dzień dobry! - Eliona usłyszała dźwięczny, dziewczęcy głos, w którym brzmiała radość ze zrobionego dowcipu. - Mam nadzieję, że się nie przestraszyłaś. Nie gniewaj się...

Nie brzmiało to jak głos potwora. I nie potwora zobaczyła dziewczyna, gdy uniosła głowę, by spojrzeć w stronę mówiącej.

Z wody wynurzyła się nimfa wodna, przyodziana jedynie w nenufar, wpleciony w długie, czarne włosy.

- Jestem Melite, najada, opiekunka tego strumienia - przedstawiła się. - Nie uciekaj, możesz się kąpać. Woda jest wspaniała - dodała zachęcającym tonem, popartym równie zachęcającym gestem.