| No co ty nie powiesz, że jest niedomówieniem skoro w najbliższych planach akurat nie miała zamiaru rozstać się ze swoim żywotem. Nadawca nie zostawił żadnego “liściku” pod paczką.
Nagle jakiś głos jej odpowiedział, ale ona doskonale wiedziała, że to był głos w pustej głowie dziewczyny.
-No co nawet nie wiesz jakiego mam koloru włosy, więc jakiej odpowiedzi się spodziewałeś - strzeliła focha dziewczyna obracając się tyłem do szafiru. Usłyszała zza siebie jakiś dźwięk, a potem ujrzała wyłaniającą się z kamienia postać, która dosyć wolno się materializowała. Dziewczyna patrzyła jak to coś stawało się ciągiem cyferek i kodów. Dziewczyna przechyliła głowę w lewo jakby się zastanawiał o co chodzi i czy ten kod będzie do niej dalej mówił. nie myliła się coś powiedział, ale była bardziej skupiona na mackach, które wyszły ze stworzenia i została porwana w inny wymiar.
Poczuła ogromny ból, którego Mistrz Gry najwyraźniej nie chciał opisać, więc zacznijmy od tego, że nie czuła już nóg, a raczej na samym końcu nie czuła już nóg. Najpierw rozbolała ją głowa, jakby tysiące neuronów krzyczało “Nieeeeeeee”, zaraz potem jej dłonie również straciły skórę, a później kości, znaczy się chyba, bo tego to nawet sama nie wie. Natomiast chwilę później stała się takim samym duszkiem jak jej ówczesny rozmówca. Unosiła się jakieś dziesięć centymetrów nad ziemią i ujrzała najprzystojniejszego faceta na ziemi, lub w tej chwili poza nią. Dopasowywał spinki do mankietów w garniturze.
Ależ ciacho - pomyślała oglądając go od pasa w stronę tyłu głowy. Odezwał się do dziewczyny.
-Wyglądasz doskonale - powiedziała w odpowiedzi na pytanie “perfekcyjnego” mężczyzny.
__________________
I am a Gamer. Not, because i don't have a life. But because i choose to have Many.
Discord: Adi#1036 |