Kot zachowywał się bardzo nieufnie, jednak nie uciekał. Gdy bohater uniósł toporek i wbił go w pieniek kot drgnął, jednak chwilę po tym spokojnie podszedł bliżej kominka. Zaczął lizać swoje dosyć obfite futro.
Gdy na dół zszedł Randulf zwierzę przeszyło go swoim wzrokiem. Co prawda kot przyglądał się wszystkiemu co tylko się poruszało, jednak, gdy bohater podszedł bliżej, zwierzę lekko przesunęło się bliżej kominka. Gdy Randulf wyciągnął mięso, które roztaczało intensywny zapach dla zwierzaka ten dopiero po chwili zareagował pogryzając podarowaną mu część. W ostateczności kot siedział sobie spokojnie zjadając mięso i falując swoim puszystym ogonem.

W pomieszczeniu robiło się coraz cieplej, w okoli było cicho, bohaterowie odczuwali zmęczenie, które z takimi warunkami powołało senność.