Jagoda nieomal wpadła w zachwyt, gdy lokalnie bohaterski Aleksander zaproponował wspólną, niebezpieczną i ekscytującą wyprawę na oglądanie cudaków.

- Zaczekaj tu chwileczkę - wydyszała otumaniona gwałtownym uczuciem radości i poddenerowania, jakie towarzyszyło jej dwa razy w życiu gdy otrzymała prezent. Pierwszy raz zdarzył się wiele lat temu, gdy… Przypomniała sobie, że prezenty jednak nie były dla niej.

Jagoda podkasała odrobinę kieckę. Wprowadziła swoje ciało ponownie w ruch wahadłowy i pomknęła w kierunku targu. Zaledwie sprzedała plotki swoim trzem ulubionym przekupkom oraz ojcowi Aleksandra, u którego zostawiła koszyk z jagodami i wybłagała prosty drewniany kij, który służył do czegoś co Jagodzie wydawało się skomplikowane i niezrozumiałe. Nie minęła chwila, a już była z powrotem. Aleksander ciągle był na miescu. Nie wyglądał, jakby czekał chwilę, no może dwie, ale ciągle był. Bohaterski, przystojny, umięśniony i po prostu śliczny.

Gdyby tak… gdyby ta Ingrid go nie chciała, a ona, Jagoda Wielka wykazała się podczas wizyty cudaków czymś wyjątkowym, wielkim, imponującym, to wtedy, kto wie…

- Chodźmy - powiedziała krótko. Była gotowa i zdecydowana. Zdecydowana wkroczyć na drogę Wielkości. Jagodziej Wielkości.