Wyświetl Pojedyńczy Post
Stary 24-03-2019, 21:31   #7
Gladin
 
Gladin's Avatar
 
Reputacja: 1 Gladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputacjęGladin ma wspaniałą reputację

 2519.VII.11, festag, cd.

Pomimo dnia wolnego, zrobiono dla niego wyjątek. Uzbroił się jak należy na koszt miasta. Wybrał sobie niedużą tarczę, ale wykonaną z metalu i wykończoną kolcami. Nie dość, że sam jej widok straszył przeciwników, to jeszcze mogła skutecznie przebić się przez niejedną skórznię. Ze względu na jej rozmiar, nie zapewniała maksymalnej ochrony. Ale mógł nią jeszcze dość szybko operować, nie tylko blokować, ale i atakować. Natomiast pancerz wybrał sobie najlepszy z możliwych, w całej zbrojowni nie znalazł nic lepszego, coby na niego pasowało. Cieszył się, że zaciągnął się na wyprawę jako pierwszy, bo miał największy wybór.
Wieczorem odwiedził inną Wolfenburską karczmę, Dzikiego Bażanta. Usiadł do gry w kości z rezydentami. Przy samej grze w kości szczęście mu sprzyjało i zakończył grę nawet z niedużym zyskiem. Natomiast o swoim bracie nie dowiedział się niczego. Jeden ze strażników miejskich, gdy wypił już dość opowiedział mu historię o swoim towarzyszu. Niestety, oprócz tego, że działa się ona w podobnym czasie, w jakim Bladin powinien być w Wolfenbrugu, nic z niej nie wynikało. Ot strażnik podpadł złej osobie, wyrzucili go ze służby, potem wyruszył na jakąś tajemniczą misję i zniknął. Dość podobnie, co poszukiwany brat i w dość podobnym czasie. Ale strażnik nic o żadnym krasnoludzie nie słyszał.
Tladin poczuwszy, iż alkohol zaczął powoli na niego działać, pożegnał się i wrócił na noc do Włóczykija.

 2519.VII.12, wellentag

Nadal był jedynym uczestnikiem wyprawy i miał dla siebie dwa dostępne pokoje. Rozpoczął się tydzień pracy i ruszył po mieście w poszukiwaniu pobratymców. Takich, co to od lat mieszkali w mieście. Rozpytywał ich o swojego brata i wydarzenia sprzed 10 lat. Nabierał coraz większego przekonania, że Bladina tu jednak nie było. Niemożliwe, aby żaden krasnolud nie pamiętał wizyty złotowłosego. Nie przejął się tym zbytnio, a na wieczór dostał zaproszenie na zamkniętą imprezę krasnoludzką. Z prawdziwą wódką - czystą jak górski strumień, mocną jak głowa khazada. Wśród swoich pozwolił sobie na wypicie większej ilości, niż uczyniłby to wśród ludzi. Dlatego do Włóczykija wrócił dopiero rano.

 2519.VII.13, aubentag

We włóczykiju rzucił się na łóżko, które niebezpiecznie zatrzeszczało. Na szczęście w pokoju nadal był sam. Przespał większość dnia i wstał dopiero popołudniem. Od razu odnalazł Jurgena i poprosił o kąpiel z tą samą obsługą, co ostatnio. Tak odświeżony ruszył na poszukiwanie grabarza. Za niewielkie pieniądze ludzie tej profesji potrafili sporo powiedzieć o nienazwanych mogiłach. Spotkanie okazało się połowicznym sukcesem. Według grabarza, nie pochowano wtedy w Wolfenburgu żadnego nieznanego krasnoluda. Dobre i to, może braciszek jeszcze żyje. Gdzie też go poniosło w takim razie? W karczmie wieczór umilała minstrelka. Rude włosy od razu przykuły uwagę krasnoluda, ale obejrzawszy sobie jej postać stwierdził, że jest zbyt koścista, jak na jego gusta. Poza tym, popołudniowa kąpiel chwilowo zaspokoiła jego potrzeby obcowania z płcią piękną. Rozsiadł się do gry w karty i znowu szczęście mu dopisało. Dał solidny napiwek Sylvii - okazało się, że nie tylko dotrzymuje mu towarzystwa przy kąpieli, ale również pracuje tutaj jako kelnerka.

 2519.VII.14, marktag

Tladin doszedł do wniosku, że pora, żeby zapoznał się ze swoim nowym uzbrojeniem. Udał się do ratusza uzyskać jakiś dokument, żeby pozwolili mu ćwiczyć na terenach garnizonu. W garnizonie sam dowódca co prawda go nie przyjął, ale jego zastępca był życzliwy. Przedstawił go sierżantom, Ci z kolei kapralom a potem to już poszło z górki. Łatwiej mu się było dogadać z prostymi żołnierzami, niż z oficerami. Ćwiczył więc przez cały dzień, by się przyzwyczaić do nowego ekwipunku. Wieczorem, w Włóczykiju, czekała na niego niespodzianka - do wyprawy dołączył nowy członek. Bernard Schweiger, młody człowiek, był miejscowy. Tladin od razu zaproponował zapoznawcze piwo. I od razu też zaczał pytać o swego brata. Po raz pierwszy los okazał się dla niego łaskawy. Bernard opowiedział mu o krasnoludzie, Gorfiku, którego kiedyś leczył. Gorfik opowiadał mu o innym khazadzie. Imienia już teraz dokładnie nie pamiętał, ale brzmiało podobnie. Gdzie ten cały Gorfik miał być, tego nie wiadomo. Ale Bernard obiecał mu wskazać lecznicę, w której kiedyś tamten przebywał. Wojownik poprosił o pomoc następnego dnia, przy odnalezieniu tej lecznicy. Był tak zadowolony, że zaproponował mu opłacenie towarzystwa Sylvii na noc, której umiejętności gorąco polecał.
 
Gladin jest offline